Gisteren de vijfde les in een serie van 6. Total working out. Marco had het al aangekondigd en de stramme spieren werden met een aantal warming-up oefeningen van de nodige energie voorzien. De adrenaline scheurde al weer aanmerkelijk door lijf en leden. Meteen werd er daarna flink de pas ingezet, op naar een talud richting de A12. Een “sprintje bergop” of meer “op kracht”. Ik meen dat hij het “powerloop” noemde Verbazingwekkend dat een relatief oude kerel nog zo snel omhoog kan! Die stokken lijken wel behekst. En niet eens buiten adem. Wel sloeg de stoom er inmiddels uit. De voorstelling zou te lang gaan duren als iedereen individueel moest worden bekeken dus gingen we met groepjes tegelijk omhoog.
Maand: november 2005 Pagina 1 van 4
Ach wat kan een mens toch soms een dorst hebben. Soms zo’n zin in “iets lekkers�. Zeker nu de tijd van Sintergoedheiligman aanbreekt, gaan diepe verlangens bij een man door de maag. Zoals bij het laatste nieuws.
Een mens heeft zo zijn bezigheden. Ik heb mij weer eens achter het scherm gezet. Het kan soms een hele klus zijn, maar beter dan in de kroeg. Aan mijn broer heb ik voorgesteld om eens even de Gelderse provinciegrenzen te overschrijden. Hij woont iets dichter bij het Friese land en is dus dichter bij de mogelijkheid tot het vervullen van mijn wensen.
Ligfietsen.
Oh, dat kan een heerlijke bezigheid zijn. Totdat: gladheid zijn intrede doet. Een fenomenaal gebruik van de remmen is absoluut overbodig.Vrijdag, het was niet eens de 13e, kun je nagaan, was ik op mijn liggertje naar mijn werk gereden. Sierlijk groet ik de vele vrolijke (ahum) mensen. Weinigen zijn in staat tot het produceren van een groet. De liefde verkild. Zeker als het lekker fris weer is, de koude uit de neusgaten slaat, de bronstige herten op de Veluwe inmiddels tot de ontdekking komen dat de nachtvorst hun activiteiten benaderd met een koude deken. Het is een bijzondere gewaarwording. Liefde verkild. Ook voor een ligfietser.
Soms denk je waar begin je aan. Soms denk je er niet aan. Soms zeggen anderen: beging er aan. Maar waar ben ik aan begonnen?
De aanleiding om met dit gebeuren te beginnen ligt in een oud stukje correspondentie over: an me’n zole…
Mijn zoon zei vervolgens: tjonge, je moet gewoon een eigen weblog beginnen. Enfin, dat is dus nu het gevolg van:
“An me zole”