tjemig we proberen wat uit! Moet ik in firefox. Nou voor deze digi en diabeet is dit een bijna onmogelijke opgave. Nu begrijp ik dat er gesteld wordt: begrijpt u wat u leest? Nou, ikke ook niet. Let op een screen shot. Normaal gesproken zou ik bukken, bang voor een of andere terroristische aanval. Nu begrijp ik tenminste, en dat is winst, dat het blijkbaar over een scherm moet gaan. Van bukken wordt een mens zo moe. Terwijl nederigheid best een geweldige gave kan zijn, moet ik thans erkennen: geestelijk ben ik nu geknakt. Wellicht dat we in een later stadium van deze nederigheid weer verlost kunnen worden.
Maand: november 2005 Pagina 3 van 4
Yes!
Een stamhouder!
Yes, een pracht jong!
Yes!
Een hele hele trotse opake.
Ge moet nu eenmaal creatief zijn.
Het beloofde bedje op zijn kaartje is natuurlijk een hele geweldige leuke vondst van onze oudste zoon. Ik begrijp dat dit een flinke doordenker is.Er staat geschreven: “Joshua heeft zijn beloofde bedje inmiddels ingenomen”.
Met trots mag ik u dan ook verwijzen naar de weblog van henjo.stylence. nl
Het is maar dat u het weet.
Daar zijn een paar van onze kleinkinderen te zien.
Lijn der geslachten.
Vermenigvuldiging van gedachten.
Ik ben al begonnen, wat heet “al”, aan de stamboom.
De titel weet ik al: Gaat heen en vermenigvuldig u!
Nou: ik ben zo rijk als Abraham!
Ja, hij doet het weer.
Eigenlijk hoort hier een vet uitroepteken. Tjonge wat heb ik moeten afzien.
Ik schrijf medio eind juni 2005.
Wat voelde ik mij een vreemd mens. Steeds ging dat linker been verder van mij af. Nou wil ik als suikerpatient nog wel eens een beetje wazig uit mijn doppen kijken, maar dat mijn linker been steeds verder van mij af ging was een beetje vreemd.
Nu echter ook mijn rechterbeen wiebelneigingen kreeg, voelde ik mij sterk onzeker worden.
Gelukkig, eindelijk was ik thuis. Ik stap af en kijk toch maar eens naar de “knik�.
Knikkerdeknik. Ik knikker bijna van verbazing ondersteboven. Is me dat schrikken?
Alle-amechtig. Ademhappend kijk ik naar mijn nederige onderdanen. Geweldig, die staan daar ook nog eens eventjes te bibberen van pure verbazing.
Mijn knik was bijna geknakt. Slechts enkele milimeters staallegering hielden het zwikkie bij elkaar! Stond ik me daar effekes voor Piet Paaltjes. Van alle ellende zou ik opnieuw gaan stotteren als een manke ligfietser over een hobbelpad. De knik was.geknakt!. Tenminste op slechts enkele milimeters.
Ach heden, had ik me daar effekes een lekker fietsie en nu dit…
Meteen, nadat ik van de schrik was bekomen, in de telefoon geklommen.,Zie het voor u. Met bibberende kromme beentjes, een laag snot van puur verdriet door mijn baardharen, een verwilderde blik in mijn ogen ruk ik de telefoon uit de houder en bel de heer van Twigt.
Lang verhaal? Kortmaken. Het was tuuut tuuut tuuut….
Snel het internet op. Amechtig en nu met bloed in de ogen rukte ik alle mogelijke webistes van de plank. En dat zijn er op ligfietsgebied zat. Kan ik u verzekeren.
Zit ik daar en zie: meerdere collega Sinnerligfietsliefhebbers hebben kennelijk deze zaak ook ervaren. Gelukkig heb ik het net kunnen overleven……
De kwelling ontstond nadien.
Het werd mij wel duidelijk gemaakt dat alleen Sinner deze zaak kon gaan oplossen. Dat is nu ook niet naast de deur. Kosten meneertje? Zijn natuurlijk ook niet echt leuk om de vakantie mee te beginnen.
Enfin, toch nog maar eens contact met mijn fietsleverancier. Vakantie. Gesloten. Sinner gaat ook op vakantie. Ik? Ga ook op vakantie. Al met al, een maandje of drie voordat ik weer ben bij mijn begin!
Hij doet het weer. Afgelopen zaterdag kon ik dan eindelijk terecht bij Twigt! Service! Geregeld. En? Garantie! Kosten? Alleen het repareren. Nou ook dat viel me mee. En dan nu eindelijk eindelijk weer mijn billen vleien op de stoel. De wind weer laten gieren langs je “smoel� en veerkrachtig rammen op de trappers. Tja, als je een maandje of drie niet meer op een ligfiets hebt gereden begin je die bepaalde spiergroepjes toch weer te voelen. Toch weer even de feeling onder de knie krijgen van de bochtentechniek. Maar nu?
Ah. Amechtig gapend kijken naar de wereld om je heen. Juist nu er veel wind is. ZO lekker.
Er gaat toch mooi niets boven…………….
En hoewel mij het lidmaatschap, dank zij de virtuele wereld van het wereldwijde web ben ik daar nu achter, niets extra’s oplevert (dank voor de brief!) wil ik mij niet onbetuigd laten.
We scheuren weer een beetje heerlijk ontspannen op een sinner over de hobbelwegen in het midden des lands.
’t Is altijd weer krabbelen in de grijze schijf. Hoewel ik tegenwoordig de grijze delen voorzichtig verberg onder een hoofddeksel, veel te bang natuurlijk om die zeldzame onderdelen die ik gekregen heb te verliezen, vraag ik mij wel eens af: jochie, waar ben je aan begonnen? Nu al. Gebruik Firefox. Ok. Laden dus. En dan? Tja, daar zit je dus. Een wondere wereld. Helemaal niks! Zie niets, lees niets, verschijnen geen balkjes, sleepberichten no way man….
Inmiddels dreigt mijn harde schijf natuurlijk wel een puinhoop te worden. Beheer! Jawel, maar wat en hoe?
Zo was het vanaf het begin.
Wij aardse jongens blijven eigenlijk ook alleen maar in verwondering om ons heen koekeloeren.
Als er in de tijd van Noach ook al spannetjes van pc’s waren geweest dan had Noach deze vast en zeker over boord gegooid.