Regelrecht verdrietig. Zo voel ik mij. Gekneusd in ziel en lichaam. Verdrietig omdat ik mijn fiets – opnieuw- niet kan gebruiken. De kosten zullen op deze manier de pan uitrijzen. En eigenlijk wilde ik uit gaan reizen. Da’s geheel iets anders, toch? Stuur is zwaar verbogen. Ben benieuwd of dat kan worden hersteld. De versnellingshandel lijkt me, naast een behoorlijke breuk in het omhulsel, toch ook niet meer je van het. Mijn gekneusde bottenstelsel laat nog steeds niet erg prettig vleien op mijn “zetel”. Nu zijn de verwachtingen nogal twijfelachtig over gladheid. Daarmee kan ik leven. Dan mij gewonen batavus maar van stal gehaald. Deze bukfiets heeft mij dit jaar ook al ruim 3000 kilometer vervoerd. Er gaat echter niets boven de sinner. Dus deze sinner gaat toch kijken of er mogelijkheden zijn tot herstel. Wellicht dat dan het deukje in mijn fietsersziel ook wordt uitgedeukt. Als we toch geen eindejaarsuitkering hadden? En nu maar hopen dat ook mijn baas dit leest. Ik zal zo naar bed gaan. Nog steeds een beetje ligfietsersleedverdriet…….. Zo is het.