Ontmoedigd door het vele missen van allerlei gedierte liep de grijze heer in het mooie Nunspeetse bos. Gemaakt gelukkig, de weerstemperaturen waren beslist niet onaardig, deed hij mij voorkomen dat het best wel aardig weertje was voor het maken van een wandeling. Een prachtige Swarowski kijker bungelde om zijn nek, een schitterende outdoorjas omhulde het heerschap en schoenen cq laarzen waren beslist van zeer goede kwaliteit. Neen, mijnheer had helaas geheel geen wild gezien. Mijn wilde blik in de ogen verried waarschijnlijk dat mijn kennis ondanks rode jas, wilde hond en uitgelaten ega, groot was. Enfin, bevestigend hebben wij geantwoord. Het was schitterend om nog even lekker weg van de snelweg te zijn. De wonderschone bossen van Nunspeet hebben ons altijd al de nodige inspiratie gegeven en ook vandaag zou het vast wel lukken. Neen, hij had niets gezien. Maar wij wel. Ineens zag ik twee mooie reeen lopen door het groen. Voorzichtig heb ik meteen mijn hond vastgemaakt. De windrichting was gunstig zodat nog niet direct alles en iedereen het op een lopen zou zetten. Voorzichtig naderden wij de plek waar de beesten het pad waren overgestoken. Als door een wesp gestoken zetten onze Kyra de haren overeind, de neus in de lucht, de spieren werden aangespannen: kortom er was geen land meer mee te bezeilen. Toen we door liepen werden we bijkans van de sokken geroust. De beide edele dieren keken verschrikt op. En stapvoets, wonderlijk eigenlijk maar vermoedelijk vanwege de windrichting stiefelden ze naar het vrijere veld. U begrijpt deze ontmoeting gaf genoeg plezier. Zomaar weer twee van die schitterende dieren. Vlakbij en wellicht zelfs op de foto. Dat zal de tijd leren, omdat de afstand natuurlijk met een kleine digicamera een beetje teveel en te ver was.
Tijdstip is belangrijk om wild te ontmoeten. En prachtig als je een kijker van ettelijke duizenden(?) euro’s om je hals hebt hangen. Hang de hals niet uit. Ga niet te vroeg op de middag of vroeg in de ochtend en wilt u wild zien? Of kijk dan bijvoorbeeld in de spiegel. Lukt natuurlijk ook. Wilt u wilde ontmoetingen dan zult u vermoedelijk iets anders moeten zoeken. De bossen van de Veluwe? Zo gek nog niet.
Maand: januari 2006 Pagina 1 van 4
Yes. Vanmorgen al redelijk vroeg uit de veren. Veren van het bed wel te verstaan. Het zal nog even gaan duren voordat we de tentveren kunnen opschudden. De weersverwachting is op dit punt duidelijk. Te koud om al weer met de tent de wijde wereld in te trekken. Of te oud voor dat soort gein. Kan ook. Wie het weet mag het zeggen. Maar nadat de hond haar uitje had gehad zijn wij opgetogen. Opgetogen gingen wij op weg naar de Ligfietser in de Bilt. Een echte aanrader. Gelukkig zat er een adspirant koper voor een nieuwe fiets zodat ook daar de voortgang gewaarborgd is. Ik zou deze fietsenmaker, hulde Jos, niet willen missen. Mijn vervoersartikel was weer geheel in orde. En ook de rekening viel echt mee, al is elke val met dit soort gebreken er een teveel. Er komt natuurlijk een verval in de bankrekening op die manier. Zelfs autorijden wordt dan goekoper. Niet gezeurd. Mijn Sinner record 16/20 is weer helemaal ok en ik dus ook. Meteen doorgescheurd (helaas met de auto ja ja ik weet het wel) naar Nunspeet. Het voordeel daarvan was en is dat vrouwlief mee kon, de hond mee kon, de fiets meekon en dus kon ik daar even lekker weg trappen. Ruim 35 kilometers gemaakt. Niet al te veel maar deze oude heer moest toch weer even zijn spieren laten wennen. Vervolgens ontstond tijdens de rit een pluviusaardigheid zodat de aardigheid er een klein beetje bij inschoot. Gedachtig aan andere activiteiten heb ik daarna met vrouwlief nog even heerlijk door de Veluwse dreven genordicwalked, schrijf je dat zo eigenlijk?, hond was uit en in alle staten.
Over de ontmoeting die dat met zich meebracht zal ik schrijven onder “het vrije woord”. Weer een ontmoeting.
Mijn fiets glimt mij tegemoet. Inmiddels keurig opgeborgen in mijn schuurtje. De kilometers bij de sinnerpagina zullen weer gevuld kunnen worden.
Een ligfietser moet altijd en overal voorrang krijgen
Ja ja. Lezers weten het. Ik had een ligfiets. In de meest letterlijke zin van het woord. Woordelijk op mijn kont stuiterend door de Woerdense dreven. Een gat in mijn hand, een breuk in het bekken, of bijna dan (oh, wat was ik zielig!!!), in ieder geval een blauweplek boven de billen waar menigeen duidelijk “U” tegen zou zeggen. En vervolgens zit je op de blaren. Op zwart zaad. (Nou ja niet letterlijk). Dan komen de problemen. Fiets stuk. Opnieuw. Een zondaar van een fiets hoor. Wat heb ik er al een pech mee gehad. De trouwe lezer weet het. Ik huiver. Zou ik die fiets wel weer gaan ophalen? Want?
Jazeker, de ligfietser heeft mij gemaild. Heeft mij gebeld. En? De fiets is weer gebruiksgereed! Joepie. Ik wil die liggers in het Noorden toch ook eens “een beetje uit de wielen rijen”. Maar, zie sinnerclub.nl, die lui zijn zo verrekte fanatiek. Hebben gesloten karretjes (kunnen ze droog blijven!) Mango’s heten die dingen en scheuren door het lieve vaderland weg. Mooi laten scheuren. Ik scheur (wel voorzichtig) met mijn liggertje door de Veluwse dreven (als alles goed gaat tenminste). De Weg naar de….is geplaveid met goede voornemens. Maar zeker weten, morrege goan ik m’n fietsie weer ophalen. Starten met de kilometerteller. Meer meters maken. Want ik blijf vol goede moed. Wat duurt de nacht toch lang….
Een dag niet gefietst is (bijna) niet geleefd. Dit in tegenstelling tot de opvatting van mijn a.s. schoondochter die zegt dat” een dag gefietst niet geleefd is.” ’t Is te gek.
Te gek voor woorden……….
Tenslotte de stelling van de week: Een ligfietser moet ALTIJD en OVERAL voorrang krijgen!