Zwerven
Het nieuwe jaar is weer begonnen. Nou ja, gewoon de dagen rijgen zich aan een en aaneen.
Het zwerversbloed begint weer extra te stromen. Zeker als de maan zo mooi aan het firmament staat te schijnen. De rijp over de bomen een wonderlijke glans ten toonspreid. Ik zal er maar geen komma’s tussen plaatsen. Komma’s zijn altijd weer een punt van discussie, maar dat terzijde.
Zwerven. Zo eens echt een beetje, vooral een beetje, solidair zijn met de ontheemden.

    Mijn tent ligt voor mijn voeten. Lees ik, dat er mensen zijn die met 9 kilo op hun rug meedelen dat de rest “hun” rug op kan. Zoiets. Dan begint het weer te kriebelen. Wil eigenlijk toch nog eens even eruit. Zal mij gaan bezinnen. Niet op de zinnen maar op de zin van het zwerven. Neen, deze zin is geen onzin en onzinnig is het ook niet. ’t Mag dan ietsie vriezen, maar lekker effe weg van de snelweg? Ik denk er over na. Snel weg!
    Wat het echt gaat worden zal ik melden.
    Wanneer?
    ’t Ja, daarover zal ik diep nadenken. En nu maar hopen dat ik de grenzen van het denken niet te snel zal benaderen want anders moet ik het van de keerzijde bekijken. En elke keerzijde heeft gewoon een keerzijde. Hoe je het ook bekijkt.
    Kortom: bekijk het maar!