De beslommeringen van een ligfietsende levensgenieter

Maand: maart 2006 Pagina 2 van 4

bravo

Vanavond. Bravo. Inspraak? Ja, uitspraak? Neen.

Inspraak staat dan ook niet direct voor wijze uitspraken. Vanavond heb ik een deel van de bijeenkomst tot inspraak over het Bravo project bijgewoond.

Provincie:

De provincie had de inspraak georganiseerd. Begon meteen dus niet goed. Voor de tweede keer dat ik zo’n avond heb meegemaakt. Meteen al bleek dat de ruimte weer veel te krap bemeten was. Voordat de avond kon beginnen, konden de schermen alweer worden verschoven. Schuivende panelen. Waar heb ik dat meer gehoord? Meteen een vertraging van een dik kwartier. Kenmerkend voor het hele traject? Diverse insprekers hadden duidelijk hun bedenkingen bij de planning.

Leefbaarheid.

Diverse sprekers voerden het woord. En een duidelijkee structuur in behandeling van vragenstellers was in ieder geval al niet aan de orde. Zeer smalend werd er gesproken over de “leefbaarheidsuitgangspunten”. Ik kan me de scepcis ook zeer nadrukkelijk voorstellen.

Parkeerplaats.

Overvol. Over – overvol. Zeer veel insprekers waren kennelijk met hun heilig leefvoertuig opgetogen naar het H2O. En maar inspreken over de zorgen van de leefbaarheid. Geluidsoverlast! Ik zat op mijn stoel. Niet gekluisterd. Mijn humeur werd verduisterd. Wat heb ik mij in bedwang kunnen houden!

Snelheidsroute.

Een snelle en snuggere inspreker wilde wel even weten waarom de gemeente koos voor zo’n snelle weg-variant. Hoewel betrokkene zelf raadslid was geweest, ging hij meteen de fout in. Bij beter luisteren had hij kunnen begrijpen dat juist voor dat bedoelde trace de 60 km. grens door de geleerde tafelheren werd aanbeden. Foutje. Ik sprong bijna uit mijn stoel. Ik hield mij op tijd vast. Ik wist mij te beheersen. Juist die meneer wil nogal eens met zijn bolide over een trace van 30 km. per uur het gaspedaal naar beneden duwen. Ik spreek uit ervaring.

Problemen van verkeersdrukte.

Amechtig bekijk ik het volk, neergestreken, opgestoken, verontwaardigd, beschaamd, besmuikt en ook met ietsie meelij. Ik verheel niet dat ik mij werkelijk in utopia voelde verkeren. Wat een problems over de verkeersafwikkeling. Toekomstvisie etc. Maar als ik eens even snel rekende, en dan aan de heel magere en supervoorzichtige kant, dan verklap ik: zeker 70% van de aanwezigen was met? Het voertuig waar de meeste problemen mee zijn. Stinken, lawaai, overlast bezorgend.
Is er dan niemand die door heeft dat wij zelf het probleem zijn? We moeten eerst anders gaan leven, anders doen, lopen of fietsen, echt waar en die auto, heiligdom vooral het laatste, zoveel mogelijk LATEN STAAN! Daar zit hem het probleem. Voor woon-werkverkeer van pak hem beet 15 km en meer? Dan pas de auto de rest met ……….

Inspraak? Why

Aankoop van gronden:

Geen goede afspraken. U weet niet wat u wilt. U komt uw afspraken niet na. Er is…maar? Waren en zijn sommigen van die insprekers ook niet erg belanghebbend om te weten hoe de vogels vliegen? Zelf daar gronden hebben wellicht en dus ook wel belang bij een lichte trainering misschien voor de prijsonderhandelingen?

Geluidsoverlast en geluidsmaatregelen:

Oei. Eindelijk kreeg de inspreker, die zich meteen al had aangemeld, uiteindelijk het woord. Echt, ik ben geen fan van ’s mans politiekgedachtengoed (zijn achterban etc.), maar hij had al veel eerder het woord moeten voeren. Hij was echt een van de eersten. Enfin: terecht (denk ik) werd er even fijntjes gememoreerd dat er ooit door Rijkswaterstaat gelden beschikbaar waren gesteld aan ene bepaald genoemde gemeente(gemeenschap Hrmln) t.b.v. geluidswerende maatregelen. Straks is er echt geen ruimte meer over voor een walletje! Geloof mij, die komt er voorlopig lekker niet. Helaas. Zucht. Wat? Herrie? Hoe bedoeld U??

Natuurlijk kreeg de man een “kir-antwoord”.

Is die inspraak echt wel inspraak? Naarmate ik ouder wordt krijg ik steeds meer ernstige bedenkingen over dit soort zaken. Politieke geloofwaardigheid of is het een avondtje aardigheid?

Inspraak nuttig?

Ik heb mijn ernstige bedenkingen. 1. Kan je het wel als orgaan echt waarmaken? Ik geloof er niet veel meer van. 2. Er zijn steeds meer en steeds ingewikkelder tegenstellingen. 3. Het zal steeds moeilijker worden om uit te leggen aan de -mondige- inspreker waarom juist zijn/haar zienswijze niet wordt gehonoreerd. 4. Waar waren de bestuurders, de aanspreekbare politici aan de tafel? 5. De afstand bestuurder- burger wordt per inspraak avond vermoedelijk rechtevenredig groter dan kleiner. Daar is geen asfalt tegen gewassen. Hier is al sprake van een virtuele geluidswal! 6. Als gedragsverandering niet leidt tot vermindering van de problematiek dan verandert de problematiek niet bij een oplossing. En wie vertelt dat?

Kir:

Dit staat voor: kluit in het riet.

Collega’s bij de (gemeentelijke)overheid, ik wens u sterkte. Blijf geloven. Zolang je dat geloof hebt burn je niet af. En als je afgebrand bent wordt je op zijn minst veel kritischer, zo niet cynischer. En da’s ook niks. Daarom Bravo.

Bravo:

Het staat voor: Brede Regionale Aanpak Voorkomt Oponthoud. (Echt waar: ik heb dit niet bedacht) Ik houd het voor: Brede Regionale Aanpak Verzorgt Oponthoud.

Woerdensche photo’s. Verklap ik al wat?

Zwerven of zweven?

Zwervend ben ik vandaag door de Woerdense dreven al vast even een kijkje wezen nemen in het stadsmuseum. Een echte zwerver zou hier geen last van hebben. Of zwerf ik in mijn gedachten als een volstrekt van de wereld losgeslagen homo sapiens, maar wat in het rond? Een homo universalis. Tja, die heeft me daar een eigenschappen. Als we dat eens zouden vertellen! Maar dat doe ik effekes lekker (nog) niet. Of zweef ik nu?
Wat een mens al niet kan doen op zo’n dag. Vragen beantwoorden over: wat deed je in 2005. Zoeken naar een Pannenbakker die Ponne blijkt te heten. Daarover moet ik nog maar eens nadenken.

Toch even weten waar die foto’s komen te hangen. Dus ging ik “zwerven”. Er worden ook nog wat aardigheden tentoongesteld. Kijk, wat? Tja, er is een lied dat zegt: kom en zie. Welnu, dat is ook hier van toepassing. Ik zal het niet maken om hier alles te gaan verklappen.

Zenuwen:

De zenuwen gieren nu al door mijn keel. Maandag moet ik een aantal gildemedewerkers het een en ander gaan vertellen. Als dat maar goed gaat. Straks stotter ik dat het een lieve lust is. Lust die snel vergaat. Kan ik het nog? Wil ik dat nog wel? Stottert nu toch al de knip uit?

Grijnzend van genoegen zie ik me zelf al wel weer eens voor de bekende P S staan.’t Zal wel. Of het zal niet. Ik ga ook mooi niet verder vertellen wat ik dan ga vertellen. Misschien willen ze het niet eens weten. Misschien bedenk ik me nog wel en vertel ik gewoon helemaal niks. Is misschien wel de eerste en de beste toespraak die ik kan houden.

Toespraak:

“Welkom, daar is het, bekijk het maar, gegroet.” Zoiets. Aardig? Waardig slot van een bij elkaar geknutselde tentoonstelling? Weet u veel. Weet ik veel. Ik weet niet zo veel. Wel weet ik dat ik veel weet maar dat ik nog meer weet dat ik eigenlijk niks weet. En weet je? Als die vraag nu eens beantwoord zou worden, krijg ik het antwoord misschien ook nog eens te horen. Ik geloof dat mijn laatste toespraak zo’n vijf jaar terug was. Op de Hoge school van Amsterdam voor een stel archiefafgestudeerde studiezaalfiguranten. Allemoppies. Da’s lang terug. En toen deed ik het bijna in mijn broek van angst. Maar als er geen angst is is er geen vrees vrees ik en dan is er geen drive en als er geen drive is gaat het beslist niet.

Kernpunt zal zijn in het kader van “de kunst van het weten” : neen, niet “dat weet ik niet”, maar? Enthousiasme.

Meer wil ik niet verklappen. En nu maar hopen dat ik ook een beetje homo universalis ben. Toch?

Ontdaan

  • Ontdaan.
  • Onbegrijpelijk.
  • Beetje trots.
  • Onvoorstelbaar.
  • Wordt zowat verwaand.
  • Ik ben ontroerd.
  • Als ik niet op pas: wordt ik verwaand.
  • Waarom?

Zo zitten we met elkaar een beetje te koekeloeren naar alle woordjes van verwaandheid, ontroering en ontdaan van alle emoties. Laten we maar nuchter zijn. Ik vroeg mij n.l. wat af. Ik vroeg mij af of de zaken die ik opschrijf eigenlijk wel nuttig zijn. Schrijf ik eigenlijk al die onzinningheden niet op voor mijn eigen ego? Voor mijn eigen gemoedsrust? Ach ja zeker, natuurlijk is dat zo. Ik kan over mijn kale kop krabben, maar mijn beste ik ben toch ook echt een ijdel ventje. Een ijdel ventje op leeftijd. Als bijvoorbeeld nou een boek van mijn hand zou worden verkocht in de oplages van het aantal bezoekers? Man, ik zou schatrijk (ho ho een beetje minder mag ook wel) worden. Als ik nou eens iets in elkaar kieper waardoor ik bijvoorbeeld per “hit” een paar centen via het “hitten” zou kunnen krijgen? Zou beslist niet onaardig zijn. Ik ga dit nu ook regelen. En beste mensen, stel me a.u.b. niet teleur.

Zie het voor u. U kijkt, en het geld stroomt bij mij binnen. Sluit af en vraagt u af of het klopt. Hup, kieper gewoon weer www.pieterhoeksma.nl op uw scherm en boem: mijn rekening stroomt vol. Eindelijk eens uit het dal der ellende. ’t Zou te mooi zijn om waar te wezen. Wacht: ik neem er vast even een lekker glaasje wijn op. De webmaster krijgt van mij een glaasje port toegeschoven en ik schrijf. Of mijn portemonnee er van af hangt. Jazeker, mijn beste dit wordt weer een beste. Als ik nu ook nog wat over politiek begin te ohajen en nog een beetje meer spiritualiteit, vervolgens de werkzaamheden van vrouwlief extra accentueer en dan ook nog wat “oude verhaaltjes” aan de orde stel: wel mensen, dan ben ik binnen. En ik verklap het: al zou ik binnen zijn dan zou ik binnen nog een keertje aan mijn webloggie werreku. ’t Is? Onvoorstelbaar, ’t Is? onbegrijpelijk!. Leest u dit allemaal? Troost u, u bent echt de enige niet. Enig om wellicht te weten? Duizenden, ja leest u het goed?, jazeker duizenden hits zijn u voorgegaan!!!

Ben ik best een beetje tots op. Dus? Eigenlijk ben ik ontdaan door zoveel lezerstrouw. Maar pas op, mensen, ieder mens heeft een duveltje in zijn doosje zitten. Echt waar. De hoogmoed van een mens is een veertje dat geen wind nodig heeft om te stijgen. Dus moeten we met zijn allen oppassen dat we en dus ik niet verwaand gaan worden. Ach wat is dat heerlijk. Je te wentelen in zelfgenoegzaamheid van verwaandheid. Vele malen lekkerder dan een dompelbad in een nog niet geheel gereed zijnde douchekabien. Bijvoorbeeld. Of je te wentelen in een bad van zelfmeedelijden.
Wel ontroerd mij het een en het ander. Een briefje, met de mededeling van een webmaster eerste klas!!!, ik ben trots op je!. Kijk, een bakvol met zakdoeken moet nu worden aangereikt.

Donkere wolken.

Echt waar. Mijn aanstaande schoondochter studeert. En ze doet het goed. Laten we dat vooral vermelden! Onlangs heeft ze statistiek examen gedaan en volledig tegen alle verwachtingen van haar docenten in is ze volkomen geslaagd. Ze bekijkt de statistiek van mijn hits. De dagelijkse bezoeken nemen hand over hand toe. Ze heeft haar uitgesproken wijze mening. In eerste instantie wil ze me wijsmaken dat ik zelf de zaak zo vaak aanklik om het gemiddelde omhoog te krikken.

Nou, erg aardig gedacht vind ik dat niet. Maar toen ik vertelde dat ik helemaal geen enkele flauw idee van al die bezoeken en visits op mijn site had, noch aanwijzingen in die richting, kwam ze tot de conclusie dat ik maar snel de zaak moest bundelen en uitgeven.

Voorts vertelde ik haar dat er wel veel hits waren op een bepaalde site waar ik ook nog wel eens wat op zet (terzijde!) , waarvan ik toch heb opgekeken.

Inderdaad, het is waar. Absoluut. Ik moet meer gaan fietsen. Maakt de geest zo leeg dat er ruimte ontstaat. Een soort permanent voeden en leegmaken. Eerst leeg daarna een volle geest voor weer een stukkie schrijven, leeg, gaan fietsen, geest leegmaken en …….om vervolgens tijdens het fietsen……..zoiets.

Volgens mij moet je gewoon geweldig uit je nekharen kletsen.

Meer is het niet.

Laat ik maar met twee beentjes (ook al is er beenverschil) op de grond blijven staan.

Lees. Huiver. ’t Is echt niet veel anders.

Ik pak straks een boekje. Van Thomas. Geloof het of geloof het niet. Een oud baasje uit 1130 of zo. Daarvan kan ik nog zoveel leren……….

Flikker

Neen, niks met bepaalde typetjes heeft dit te maken. Slechts alles met de foto’s!. En die kan ik momenteel effekes niet bereiken. Het blijkt dat er hier en daar een dubbele op is gezet. Het lukt nog even niet om orde in die chaos te brengen. Hoop doet leven. Verwachtingsvol kijk ik naar mijn scherm. En? Ik zie geen flikker!

Pagina 2 van 4

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén