Uitvoering

Zaterdag 8 april j.l. hebben we een uitvoerige uitvoering mogen hebben van het chr. gemengd koor Harmelen. Onder de bezielende leiding leden de meeste leden van ons koor toch wel aan het vermoeidheidssyndroom. De koppies stonden af en toe iets teveel naar beneden gekeerd. Helaas is kijken naar de dirigent soms iets te veel gevraagd. De vermoeidheid sloeg toe. Na enkele lange avonden extra oefenen mochten we “losgelaten” worden in de Ned. Hervormde Kerk van Harmelen. Het volk was losgeslagen in de nabije omgeving. Kermis. Of we daar nog iets voor de toekomst aan kunnen veranderen? Beetje waardeloos dat gejank in de nabije omgeving. Het volk wil los van allerlei schoonheid en de mensen die deze avond wel de weg naar het kerkgebouw konden vinden werden losgerukt uit de dagelijkse beslommeringen en verheven naar hogere sferen.

Op het programma stond het “Gloria” van Antonio Vivaldi en delen uit “From Olivet to calvery” van John Henry Maunder. Het een in het latijn en het ander in het Engels.

De machtige stemmen van Olga Werner als alt, Alette Suurmeijer, sopraan, en Rynette de Villiers als mezzo sopraan verlevendigden het geheel op een meer dan voortreffelijke wijze.

Onze organist Ton Schreuders kan bij mij al helemaal niet meer stuk (wat een tempi, wat een afwisseling van ppp tot fff) ook de stijl in de muziekstukken natuurlijk, ze werden op grandioze wijze “neergezet”. Streling van de buis van eustachius. Genot voor de voelhorens van goede muziek. Roel Bontan, strak leidend en niet lijdend. Het koor dat alle registers op tijd en wijze kon opentrekken. De luisteraar die niets meer hoefde dan “genieten”.

Laat de brulboeien van het “volk buiten” de enige dissonant zijn geweest, mijn avond kon en kan niet meer stuk. Mijn broer heeft een paar, los uit het handje, foto’s genomen die ik hier na dan ook met enige trots wil showen. Nu maar hopen dat we de muziek niet direct “in de kast” opbergen, maar gebruiken voor nog wat uitvoeringen. Enne, die solisten met een stukje Bach en ook een -prachtige- vertolking van een Requiem en een deel van Mendelssohn, die “meiden” kunnen bij mij niet meer stuk. Pure klasse voor ons eenvoudige oefenaars van het laten gieren van de stembanden langs ons strottehoofd. Met dit stel zou ik wel verder willen.

Op de voorgrond Olga Werner, alt.

En die organist mogen ze wat mij betreft ook niet meer “af schrijven”.

Al die mensverheerlijking is natuurlijk natuurlijk. We zouden daar in kunnen blijven steken. Dat steekt mij teveel. Daarom moeten we niet vergeten waar het om ging. Het ging eigenlijk gewoon om het volgende (uit Vivaldi voornoemd):

Quoniam tu solus sanctus, Quonium tu solus Dominus, Quonium to solus altissimus, Jesu Christe.

De solistes Rynette en Alette samen aan het werk! (v.l.n.r.)