Voor hetzelfde geld had ik als link kunnen aanmaken dit verhaal onder “oude verhalen”. Toch heb ik daar bewust niet voor gekozen. Al is het verhaal van alle tijden. Ster lust. Zou ik overgaan tot een vertaling in het Engels van het eerste deel van dit verhaal dan kreeg ik een bepaalde tent waar de liefde -naar ik meen- betaald moet worden. Lust opwekkend? Ach. Er zijn termen die ik fatsoenshalve niet bezig.
De ster straalde. De sterren werden allemaal zo’n beetje uit de kast getrokken. Volgestampte kassen die volgehangen werden met sterren die, door overmoedig gebruikmaking van de energiebronnen die wij mensen ongenuanceerd maar aanboren (of het niet op kan!) volkomen werden verdrukt door drukke mensen.
Van heinde en verre kwamen ze aan. De rotonde werd volgekieperd met blik op wielen, noordwaarts stonden er nog zeker een kleine 70, west en zuidwaarts toch aan beide kanten ook een kleine 50 en de oostelijke kant was verstopt door op elkaar gekropen blik van zeker ook een kleine 30 auto’s. De bermen stonden ineens niet meer beschermd tegen weer en wind en uitlaatgassen. Volgeperst met blik op wielen. De mensheid was weer eens flink uit zijn dak gegaan. Schreeuwen en tieren tegen elkaar dat ze nu toch eindelijk eens moesten doorrijden (gaat ook zo lekker als er nog veertig voor je staan) toeren en schelden want oh wij moeten ook zo nodig op deze rustdag onze kerstinkopen doen. Daar waar de ster staat te stralen op het dak van de tuin der lusten. Net over de Hollandse IJssel. Zelfs de naam van het tuincentrum geeft al aan dat er kennlijk iets mis is in mensenharten. Iets over “vecht” in plaats dus van die IJssel.
De lusten van het volk zijn opgewekt. Opgewekt gekwetter was allerminst aanwezig. Haast, schelden, tieren en toeteren leek meer de volkszang van ons kooplustig volkje te begeleiden dan de engelenzang in Ephrata’s velden. Geld en goederen werden over de -toonba(l)nk gesmeten om toch maar een graantje mee te pikken van die rare domme christenen met hun verhaaltjes over een baby bij een maagd. Als in oude tijden offeren de “wijzen” uit het Nederlandse, hun mirrie wierook ende goud aan de toonbank van genoemd tuincentrum. Die hebben tenminste te eten met kerst. De prijzen vliegen de pan uit en de lusten van het volk zijn weer bevredigd. Een koopzondag in december bij het Montfoortse gebeuren geeft een compleet vervreemd beeld van de mensen. Ze hebben er alles voor over om hun kerst “gezellig” te maken. Al kost het ook bakken met geld. Dagen en uren van frustratie om dat graantje van gezelligheid maar te kunnen krijgen. Ach arme. Stonden de wegen rond de kerk ook maar zo vol. Daar is het aanbod van “gratis”. Genade om niet. Kom er in de “wereld” maar niet om. Ze willen het niet. Dat ” kost” niks en “levert” zeker niks op.
Misschien moet de kerk het wel over een andere boeg gooien. De sterretjes van Bethlehem mogen best blijven schijnen. Van mij mag er ook best een boom worden opgezet in de kerk. Als het aanbod maar blijft gehandhaafd. Misschien moeten we proberen ze “een poot uit te trekken”. Het kost je wel wat. ! Om te gaan heb je moed nodig. Tegen de stroom in om te stromen van liefde. Gratis en uitdelen waardoor je rijker wordt. Dat was de boodschap van de ster van Bethlehem. Kom en Zie. Deel en verdeel. Als een bedelaar aan de poort maar daarna gezegend voort!
De kerk en haar bezoeken kost niks. En, je staat ook niet meer in de file als je bij ons komt. Hardstikke makkelijk. En het geheim van de boodschap is niet te koop in geen enkel tuincentrum.
Als je die gezelligheid het “geproefd” kom je nooit met lege handen thuis wegens “uitverkoop-door onze voorraad heen”. Een lust om te zijn, verlost van de last tot koopverplichting, de sterren verschijnen………….
