Met een lach knielen op je weg met tegenwind

We leven in een hectische tijd.

Barneveld verreformatorist. Staphorst op televisie. We knielen bijna voor een schrijver over viooltjes.
Het volk in de ban van de film. Eerst in de ban voor een film die er nog niet was, die zou komen, die binnenkort zou komen en toen een film die niet zou worden uitgezonden. Vervolgens aanbidden wij het gouden kalf van de Fitna die op internet werd losgelaten in deze maatschappij. We brullen hard en ongenuanceerd zodat het er op zou moeten lijken dat alle moslims extremisten zijn. Worden kwaad, als we er op wijzen dat niet alle islamieten over een kam mogen worden geschoren en maken elkaar publiekelijk uit voor leugenaar. Verwijten van de dames en heren politici zijn niet van de lucht. Janmaat zou terstond verbleken bij wat er tegenwoordig in de openbaarheid kan worden gezegd. We aanbidden het gelijkheidsbeginsel en het recht op vrije meningsuiting als het gouden kalf. En heb vooral het lef niet in je lijf om te zeggen dat je op onderdelen toch ook wel een andere mening zou kunnen zijn toegedaan. Want het recht op te kwetsen als fundamenteel onderdeel van het recht op vrije meningsuiting lijkt ook een gedachte die in bepaalde kringen kan worden aanbeden.

Het lijkt er haast op dat alleen de normen van het liberalisme de enige acceptabele vorm van denken is. Waag vooral niet iets anders te roepen. Het is inmiddels bijna cultuurgoed bevonden in bepaalde kringen. Ook dit dogma van het vrije denken wordt niet alleen aanbeden, maar ook beleden. Iedereen heeft rechten zelfs het recht op een eigen godsdienst, maar vooral achter je eigen huisdeur. En komt het soms uit dat je meent dat bepaalde zaken je niet zo goed uitkomen dan zou het verboden moeten worden dat je “zo achterlijk” denkt. En het komt mij voor dat je ook vooral niet zou moeten durven zeggen dat jij gedachten hebt die misschien best wel goed zouden zijn voor land en volk. Wat een pretenties.

In die tijd leven wij.

We aanbidden de goden van deze tijd. De voetballers. Waarvan er zelfs een “godenzoon” de eretitel van “De verlosser” krijgt. Hij kwam, zag, dacht te overwinnen, maar maakte dat ie wegkwam. Amen.

Geef het volk vooral brood en spelen. Maar geen spelen in het land van de onderdrukking die nog naijlt na Mao. Alleen, wacht even, als we er aan kunnen verdienen? Tja, natuurlijk dan moeten we even knielen voor die tegenwind. Je mag ook hier slechts dat zeggen wat “algemeen aanvaardbaar is” maar als je blieft niet op Tibetaanse gronden gaan staan pleiten.

De spelen? Doorgaan. Sport verbroedert. Geef (lees kniel op deze weg) het volk brood en spelen.

We maken ons op om al het gepeupel van achter het kalf van “Trots op Nederland” te laten opdraven. De peilingen laten zien dat dit een Gouden Kalf is. Misschien kunnen we er in de toekomst wel op gaan gokken. De libertijnen brullen om het hardst dat we toch vooral een vrije economie moeten ontwikkelen met koopzondagen. Hoe meer hoe beter. En denk erom, geen betutteling. We aanbidden nogal wat. Wat dacht u van de marktwerking? Velen zijn tot dit dogma van aanbidding veroordeeld. Het volk zucht.

De vrijheid van je denken wordt ruim baan gegeven. De werkelijkheid is, dat een vrome levenswijze volstrekt als achterlijk wordt getypeerd. En denk erom: al die vrouwen die vroeger alleen het recht van het aanrecht hadden moeten als “de gesmeerde boterhammen” van achter het aanrecht vandaan. Aan rechten geen gebrek. Werken, hupsakee. Terwijl het opvoeden thuis natuurlijk als een lastige bijkomstigheid wordt voorgehouden. En voordat ik het vergeet: ze hebben recht op leidinggevende functies. En ik zal de laatste zijn die het ontkent.

Overspel blijkt geen enkele tegenstander meer te kennen. Als je langs de bushokjes en andere hokjes gaat, sta je versteld van de vrouwelijke vormen die worden weggeperst in veels te kleine en oh zo spannende kledingstukjes. De billboards verheffen hun sierlijke vormen met de mooiste billen van Nederland. Ah, we zijn zo trots als een Pauw. Maar ja, dat is mijn “achterlijke denken”. Het zegt natuurlijk ook veel meer over mijn perverse gedachten dan over de bushokjes. Zo is het.
Alles moet kunnen en heb niet het lef om te zeggen dat niet alles kan. De vroegere leden van Paars lopen nu weer rood aan van verdriet als er iemand langs komt die vraagt of de doorgeslagen geesten ietsje minder hard van stapel willen lopen. Het normen en waarden gebeuren wordt gekenschetst als de Staphorster variant van het denken. Achterlijk gedoe natuurlijk. Zelfs bleek in recent verleden de onfortuinlijke suggestie geleefd te hebben met om met die verderfelijke SGP een nieuw kabinet te gaan vormen. Maar die achterlijke lieden die zelfs de vrouw geen stemrecht gunnen in de regering? We knielen nooit voor Staphorst…. Eigenlijk ben ik er nog niet uit hoe deze variant van CU, PvdA en CDA nu wordt genoemd. Een soort vrijmetselarij van het ongerijmde of PKN variant? Toe maar, misschien kan zelfs dit kabinet nog iets herstellen. Dan knielen we misschien voor de weg van het hersteld verband van Nederland. Die weg geeft echter ook nog steeds tegenwind. Want we hebben nog steeds soldaten in het buitenland geplant die mede door toedoen van “de leugenshow van Bush cs.” in een vuile oorlog zijn be(ge)trokken. Maar of dat nu zo verstandig was?

We leven inderdaad in een holistische tijd.

We leven. Maar in een hectische tijd. Rijken verrijken zich aan het aardse slijk en je moet van goede huize komen om dit aan te pakken. Als een fabriek te weinig winst haalt, ruk je de stekker er net zo makkelijk uit als bij de mens die wel uitmaakt wanneer hij of zij bepaalt dat die stekker eruit mag worden getrokken. Rechten van het ongeboren leven bestaan slechts op papier en we weten dat papier heeel,heel, geduldig kan zijn.

Ondertussen valt mij op dat er weinig valt te lachen. Groet je je medemens ’s morgens op je werk of op de fiets? Ze kijken je aan of je uit Staphorst komt. Wat een vreemdeling op deze aardkloot. Ik zie en soms hoor, je ze het denken. Terwijl al heel lang geleden iemand eens schreef: “Weest vriendelijk…|”. Het kost je inderdaad soms bijna moeite.

Zou soms ook die levensovertuiging nog alleen maar achter je eigen voordeur mogen worden beleden? Al dat geschreeuw, getier en brulwerk van mensen in de media, is dat niet een uiting van angst? De tegenwind overwinnen door “schreeuwen, van je af slaan, voor jezelf opkomen? ”

Als ik de context van deze samenleving bekijk, zou je toch op de knieën moeten? Ik heb ooit gelezen van iemand die ons vaderland kennelijk lief had van een in het Frans uitgesproken gebed, uitkomend op (vertaald): heb medelijden met mij en met mijn arme volk. Misschien zou dat wel veel meer moeten gebeuren.

Want waarom zoveel onvrede, zoveel haatzaaierij, zoveel “Ik heb recht op” ? Hebben onze kinderen en kleinkinderen dan alleen maar recht op “opkomen voor jouw rechten” of ook recht op ons gebed? Is dat misschien niet juist het allerbelangrijkste? Of knielen we alleen ongenuanceerd voor assertiviteit en eigen rechten? Ik vraag maar…
Is er dan niks mis? Moeten we alles bekijken door het oog van de maker van Staphorst in tegenlicht? Licht verdrijft nog steeds het duister en het duister heeft nog steeds een hekel aan het licht. Misschien moeten we toch iets meer van “Het Licht” getuigen? Heeft Hij daar niet recht op? En zijn die rechten eigenlijk niet boven onze rechten verheven?

IK weet het. We leven kennelijk in een hectische wereld. Een wereld die zich vooral met heel veel zaken bezig houd waarmee ze zichzelf bezig houd. We hebben op minimaal drie zenders wel drie keer journaal of herhaling van het journaal. Per uur en vierentwintig uur per dag zowat. Dan laat ik nog een heleboel radiozenders weg. We bestoken elkaar met de beelden van wreedheden, vunzigheden en inderdaad soms ook schoonheden. Nieuws is slechts bijna uitsluitend nieuws als het gaat over zaken met een “Negatief karakter”. We aanbidden het kalf van het negativisme. Of op zijn minst knielen we ervoor. We zitten verbaasd te kijken als kinderen steeds geweldadiger worden als ze geweldsspelletjes spelen die niet een hoog virtueel karakter hebben maar ook nog eens een heel hoog echtheid karakter hebben. We onderzoeken zelfs of het nu echt wel zo is dat dat een “slechte invloed heeft” en laten (ik hoorde het vandaag) uitgebreid een psycholoog uiteenzetten, dat het toch echt wel zo is. Terwijl ik vroeger al leerde: goed voorbeeld doet goed volgen. Ik verbaas mij. Maar onze minister wil toch ook het gokken op internet gewoon mogelijk maken. Ik verbaas mij. Ik verbaas mij over zoveel onbenul. Ik verbaas me temeer dat, geloof het of niet, de eerste kamer er kennelijk vandaag een stokje voor gestoken heeft. Neen. Nu verbaas ik me nergens meer om. Ik kniel van verbazing over de kennelijk nog steeds aanwezige “wijze” mensen in ons landsbestuur. Ik zou op de weg van tegenwind, die hiervoor in veel facetten en helaas lang niet uitputtend is getekend, bijna bezwijken. Maar ik mag even lachen. Vandaag, morgen, zondag.

Deze week bleek maar weer al te veel dat duistere machten ons landje in hun klauwen proberen te grijpen. Je zou moeten gokken of het in Nederland nog leuk zou zijn. Maar vandaag was ik toch een beetje trots op Nederland. Ik heb niet gebulderd van het lachen. Slechts een glimlach ontsnapte aan mijn, door overpeinzingen gevulde, hersenen.

Tenslotte. Als ik een tv-deskundige/communicatiedeskundige op de achtergrond hoor zeggen dat enen G.W. “als een Messias” zijn boodschap goed gebracht heeft (technisch goed) en daarbij overigens (gelukkig) aangaf dat hij er van huiverde, dan ben ik bang dat de geest uit de fles is.

Toch maar knielen op deze weg van tegenwind.