Ja, enge ziektes kun je in het leven zo maar oplopen. En soms zijn er geen woorden voor. Korsakof, dat kennen we. Niet dat ik er last van heb maar ik weet het wel van sommigen. Uit mijn verleden, zie ik ze nog langs schuiven.

Deze enge ziekte is een instinker van jewelste. Onlangs was ik bezig aan/met mijn computer om te chatten met een kleinzoon, een collega, een zoon en een aangetrouwde neef en op de achtergrond was een uitzending van een kamerdebat (moet ik natuurlijk ook volgen) effe checkke wat er op “het laatste nieuws” was te lezen enfin, als je zo doorgaat dan wordt een mens: knettergek. Daar heb ik helaas al ervaring mee opgedaan.

Daar hoef je zelfs geen minister voor te zijn.

Het begint ’s morgens al. Pats, de krant op de mat en vliegensvlug de koppensnellen. Die vreselijke hobby heb ik natuurlijk al jaren. Ik lees er drie. Nu ben ik nog net niet zover om met mijn mobieltje te chatten, te internetten en te twitteren. Maar als ik het onder de knie zou hebben en er het geld –voor over- zou hebben, dan….

Dan ben ik rijp. Gerijpt door het info leven, De nieuwe ziekte krijgt een naam. Neen, obesitas is zelfs bij mij nog niet geconstateerd. Dat scheelt niet veel maar ik fiets iedere dag of mijn leven er van af hangt naar Woerden (althans dus vier dagen per week, verlof, adv, vrij niet meegerekend) ik loop tot ik echt een ons weeg, maar moet dan nog veel meer lopen en dat gaat nu eenmaal niet zo geweldig vlot. Maar ik krijg last van “infobesitas”. En ik weet wat ik er tegen moet doen. Daarom stop ik. Stel dat u ook besmet wordt!

Ik las het in een artikel in het Ned. Dagblad van maandag 8 maart j.l. U bent gewaarschuwd. STOPPEN.