Harms en zijn verontwaardiging.

’t Ja Wapse, het is niet eerlijk in de wereld’.  ‘ Nou nou, dat valt allemaal wel mee Harms, zo beroerd is het niet in ons mooie Nederland. En vergeleken met de rest hebben we het niet zo slecht. Je moet dankbaar zijn, dat weet je toch? ‘  Sinds wanneer ben jij eigenlijk zo filosofisch? ‘  Harms schrok gewoon van de serene uitdrukking van Wapse. Wapse was natuurlijk een heerlijk mens, dat wist Harms wel. En hoewel die Wapse soms heel raar uit de hoek kon komen was ie ook wel wijs. Neen, daar had Harms soms mooi het nakijken. Die kon opstuiven om het minste of geringste dan weer in een hoekje van verontwaardiging kruipen om er met een glimlach over zijn eigen rarigheden weer vrolijk op los te fluiten. Neen, Wapse, een man van het evenwicht. Nou ja, soms…

Kijk maar eens naar Krijn. Is ook een best mens, dacht Harms, maar zo heel anders. Die kun je op zijn woord geloven. En die kan je er ook nog tussennemen. Het is eentje die je soms gewoon ongewoon kunt volgen en dan word je er tussen genomen zonder erg… Harms had gewoon met zichzelf te doen. Harms was op zijn nummer gezet.

‘Man, wat lig je toch te piekeren, is er wat?’ ‘ Ja, Wapse, jongen, mijn baas. ‘ Oh, he, nou, die zijn over het algemeen tegenwoordig niet de beste. Vroeger ook al niet, maar over vroeger hoef ik jouw, snuffelaar in ouwe stukken, niks wijs te maken. Tegenwoordig zijn de bazen uit op hun eigen bonus. En had hij je een bonus gegeven?’

Bedroefd keek Harms om zich heen. Neen, dat had hij nu juist niet, sterker, eigenlijk had die baas Harms op zijn nummer gezet. ’ Nou, voor de draad ermee man, wat is ’t er? Weet je, neem eerst eens’ ….maar Wapse hoefde niks te zeggen. Zelfs schele Japie had gezien dat er met Harms wel het een en ander aan de hand was en dus stond er al een lekker bakkie koffie klaar voordat er zelfs maar om gevraagd was. Nu waren alle ogen gericht op Harms en wat komen zou.

‘Jullie denken zeker dat ik mijn eigen onkunde ga ventileren? Nou er is me een mooi ding aan de hand gedaan. Ik word Volkskrant lezer’. Doodse stilte. Kijk, dat Harms soms rare neigingen had met een voorkeur over links van het midden dat was wel bekend. En tegendraads kon ie ook zijn, maar Volkskrant lezer? Neen als de stoelen niet doorgezaagd waren dan zou je er door heen zakken van pure verbazing.

Zelfs schele Japie keek van schrik recht. Wat zullen we nou beleven? Volkskrant lezer, jij? Hoe dat zo? Ook Japie leek nu echt van zijn stuk. Krijn, die ook binnen was gekomen moest zelfs driekeer slikken en riep meteen om hulp met een groot glas trappist. Hij sloeg het van pure schrik ineens achterover. En daar kreeg Harms het weer van op de stuipen en zei ‘nou Krijn jongen, niet te gek, zo ga jij niet meer achter het stuur van enige Jeep. Je brengt je hobby wel heel recht toe recht aan in de praktijk van het Keep them Rolling. Weet je, in dit geval ga ik mijn eigen verdriet ook maar verdrinken Japie ook voor mij een trippel graag!’

Dat liet Japie zich niet tweemaal zeggen. Wapse schudde zijn hoofd. ‘ Volkskrant lezer, hij, Harms, nou moet het echt niet gekker worden. ‘ Harms verklaar je nader, man. Je bent nu echt aan het dementeren lijkt het’. Harms zuchtte. ‘Ik zal er niet veel woorden aan vuilmaken mensen, oorzaak is ontegenzeggelijk tegen mijn achillespees aangekomen en het luidt: vakjargon, toegestaan door het Groene Boekje. Nederland? Is verloren, wat een apekool of apenkool. Weet ik veel. En bij de Volkskrant gebruiken ze het Groene boekje niet, Vandaar. En meer wil ik er niet over kwijt.” Zijn gezicht stond grimmig. Van verontwaardiging en misschien door de verbaasde blikken en de daaropvolgende stilte zei hij: ‘ Japie, voor iedereen een borrel en we houden er verder over op.”

Schele Japie rende alsof hij twee rechte beentjes had. Die borrel, die zouden ze krijgen. Als Harms zo uit zijn slof schoot dan moest hij niet sloffen maar er een spurtje in zetten. Ter verhoging van de omzet en tot versterking van zijn ontzet gemoed.

De Volkskrant. Harms. Hij zag het al voor zich. Voorzichtig vroeg hij: ‘Harms gaat het nog?’  Harms zweeg, keek in zijn portemonnee.  “Ik wil niet bietsen mensen, dus ik ga nu gewoon fietsen. Tabé.

16/03/2012