‘Vreemde ‘Krijn?

‘Vreemde ‘Krijn?

“Hallo Harms!” Wapse stiet de woorden uit. “Hallo, Hhhharms”. ‘ Tjonge jonge, wat ben je opgewonden, man! ’t Lijkt wel of de wereld vergaat.”
Harms kijkt verwonderd naar Wapse. Wat is die van de kaart. Enfin, het zal wel loslopen, zo met die Wapse. Die is eigenlijk altijd meteen van iets onderste boven, dus er zal wel wat aan de hand zijn, maar voor zover Harms kon bevroeden, niet iets om je al te bezorgd om te maken.
‘Ga eens zitten, man, wat ben je toch druk. Neem een glas druivensap of van mijn part gewoon koffie, en vertel eens wat er aan de hand is.”
Wapse schoof achter het kleine stamtafeltje in het cafétje van de Gulle Gaper.
De dampende koffie van schele Japie was niet te versmaden. Hoe hij het voor elkaar bokste wist niemand, maar die koffie was gewoon in een woord geweldig. Alleen al door de gedachte aan de koffie van Japie raakten de de smaakpupillen overwerkt. Soms moest je dan al wel drie keer het overdaad aan speeksel weg slikken.
‘Wacht eens effekes, ik haal er wel iets lekkers bij”, zei Japie. Daarna kwam ook schele Japie aan de tafel zitten.

Harms keek of hij zijn ogen niet geloven kon. Nou, d’r zal wel iets heel bijzonders aan de hand zijn.

Beiden roerden maar eens dik door het donkerbruine vocht. Schalkse blikken naar Wapse. Die leek werkelijk gewoon van wildheid rood aan te lopen.

‘Nou, vertel maar eens” zei Harms. “Want ander stik je nog in je eigen woorden, Wapse.’
‘Nou,’ zo schoot Wapse van wal. ‘Je gelooft je eigen niet. Wat ik vanmorrege toch zag, man bij Krijn…” ‘”Bij Krijn?” Zowel schele Japie als Harms keken nu toch wel echt heel verwondert. ‘Bij Krijn? “ herhaalden ze ik koor…
‘J…Ja’, zei Wapse, ‘Krijn reed door door door het ..het land. ‘ ‘Rustig, maar Wapse, rustig man, we willen het heus goed horen..’ ‘ Met een scooter’ vervolgde Wapse. ‘En ineens stopte hij en greep hij aan een heel dik stuk touw. Ik dacht nog, nou jongen is het zo erg, wat loop je toch te sjorren met zo’n stuk hennep? Maar ja, Krijn wil wel eens een echte toneelspeler zijn. En weet je Harms, Krijn denkt ook dat ie heel sportief is…’. Ho, Wapse man, dat is Krijn. Hoor je, Krijn is zeker heel sportief, want hij schaatst nog op zijn ouwe dag, hij scheurt als een jonge hond met jeeppies wilde beatmuziek als ie aan het knutselen is en zo, maar ik wist niet dat ie ook nog een scooter had ‘ ‘ja, Harms, dat weet ik wel, maar nu, met zo’n touw, en hij had ook zo’n ding bij zich, hoe zal ik het zeggen, een schop en een ding met een soort koptelefoon. Liep ie mee te zwaaien door het land.”

‘Oh, ik snap het al’, viel nu Japie bij, ‘die Krijn let op de kleintjes. Was zeker weer aan het schatgraven. Tijdje terug was ie daar ook al mee in de weer. Knikkerszoeken heeft ie eens tegen me gezegd.. Hij beweert dat het geld op straat ligt en daarom gaat ie met een dievector in de weer.’ Nu keken Wapse en Harms elkaar eens aan. ‘He, Japie,, je bedoelt zeker een detector?” ‘Oh, nou ja, zoiets ja, kom weet je, ik doe er maar eentje van het huis. Krijn is er niet want anders…”’t Jonge, die schele Japie werd gul op zijn ouwe dag. Zeker ook de schaapjes al op het droge. ‘Nou ja’, ging Wapse verder, ‘hij mag sportief zijn, hij mag nog steeds kwajongensstreken hebben, hij mag graag wat prutsen aan ouwe rommel om het weer beter te maken en zo, maar ik zeg je, ik zag hem staan trekken met dat stuk touw, het zweet gutste hem van de kop, man. Ik kon alleen niet goed zien waar het aan vast zat…..’’

Japie kwam terug met de koffiepot. Samen dronken de drie mannen nu, somber starend en al roerend in hun kopje. ‘Zou het wel goed gaan met Krijn, Harms?” Wapse werd er somber van.
Harms knikte. “Ach jongen, ik snap die Krijn wel. Heeft Krijn jouw soms zien fietsen?”

Wapse dacht eens diep na. “Ja, vermoedelijk wel….”. ‘Nou Wapse, jongen, dan heeft die Krijn je mooi bij de poot genomen hoor. ‘Trok ie nu echt of deed ie alsof ie aan het trekken was? Want dat Krijn spijkers op laag water zoekt, daar geloof ik eigenlijk niet echt in. Weet je Wapse, Krijn mag wel eentje zijn die ze ziet vliegen. Denk ik wel eens. En hij kiest misschien wel eens wat vreemds, denk ik, maar knikkers zoeken met zo’n detector? tja, en dan wild staan trekken aan een stuk touw……”
‘ Maar ja, Harms, man, daar vraag je me wat. Krijn is soms een beetje…’ Neen, Wapse, Krijn is gewoon, ik zal het maar recht voor de raap zeggen: Krijn is soms net een stout jongetje. Hij heeft jouw beetgenomen. Weet je waar Krijn aan stond te trekken? Dat is heel dichtbij de toekomst voor Krijn. Hij trok, want hij oefent zich al weken en maanden voor “ het grote moment.” Ook om rond te komen met de knikkers. Krijn gaat voor de echte, geloof me maar. Voor Krijn is er een echte gouden mijlpaal aangebroken. Daaraan trok Krijn. Om te oefenen. Want Krijn is sportief. Hij trok niet aan een touw, maar aan Drees. Die Krijn. Die heeft je mooi tuk, Wapse. Want Krijn wordt steeds een beetje vreemder denk ik wel eens, maar dit is zeker. De gouddelver met zijn schop en zijn digitale centenzoeker en een stuk touw waaraan hij trekt: Krijn is de Dreestrekker bij uitstek!

Japie, verschoot van kleur. Hij stikte bijna van het lachen. ‘Oh, die Wapse, oh die Wapse, “ kreunde Japie van puur genot: “door Krijn bij de poot genomen… Weet je Wapse, je krijgt van mij een borrel. En Harms, ik meen dat ik je met een echte Schot ook een plezier kan doen? Dan proosten we met zijn allen op Krijn. ‘Krijn, proost man, de rekening komt wel!”.
Samen glunderden de drie dikke vrienden. Ze gniffelden. Die vreemde, die ouwe Krijn.