Vogelgriep

‘Kijk Japie, daar komt Harms volgens mij. ‘

Japie schuurt wat naar voren over zijn tapkast en tuurt door zijn wat schele ogen naar buiten. ‘Warempel, Wapse, je hebt gelijk. Dat moet hem zijn. Maar hij heeft geen ligfiets. Hij is op, wat is dat  eigenlijk, een soort racefiets met bokkepoten.’Niet veel later zwiert de deur van het kleine café in de Friese Wouden open. Vol van zelfbewustzijn stapt Harms over de drempel. ‘Ha volk, mooi jullie weer eens aan te treffen.Weertje hé? Flink windje mensen. Dus Japie kieper maar wat bruinenbonen in de trommel. Ik lust er wel eentje en nu Wapse er ook is doe ik niet krenterig. Schenk die er ook maar eentje in.’

Schele Japie laat het zich geen tweemaal zeggen. Hij had direct door dat Harms op zijn vertelstoel aan het plaatsnemen was. De manier waarop die zijn bruine stetson op de kapstok kieperde betekende gewoon dat die het eerste uur niet weg zou zijn. Ja, Japie kent zijn trawanten. Japie kan precies invoelen hoe de omzet moet worden verhoogd. ‘Kijk mensen, dan eerst een lekkere bak. En stukje speculaas is in deze tijden ook gepast.

Lusten jullie zeker wel? Kruidjeskoek, kruidnootjes en kruiddrankjes, zeg het maar, Japie die heeft het allemaal voor elkaar.’

‘Zeg Harms, hoe komt ge hier verzeild? ’t Is toch veel te ver weg, die ritjes vanuit het Groene Hart?’

Wapse keek eens heel belangstellend naar Harms. Harms hield zich stil. Hij rook eens aan de koffie, kruimelde een stukje kruidkoek tussen de vingers en aandachtig werd zowel het een als het ander onder ’s mans snor gestopt. Wapse schoof al op de stoel. Die vent komt hier toch niet voor een bakje koffie? Neen, die zal echt wel wat op de lever hebben. Zenuwachtig begon hij aan zijn korte haardos te friemelen. In Harms ooghoeken was duidelijk merkbaar hoeveel plezier hij altijd weer beleefde om Wapse zijn nieuwsgierigheid te testen. Een dikke knipoog naar Japie. ‘Doe maar eens een kruidendoktertje Japie. Voor ons beiden en als je trek hebt, ach man, neem er ook een.’ Nou, Japie vloog. Dat liet hij zich niet ontglippen. Zware economische tijden en omzet waarvan hij zelf mee kon genieten dat is dubbel genieten. Goed voor de pensioenopbouw.

“Zeg  Harms, eh..” Neen, Wapse. Man geniet nu eens even. Neem de tijd. Anders neemt de tijd een loopje met jou ‘.Harms knikte, terwijl hij zijn woorden bedachtzaam uitsprak, nadrukkelijk in de richting van Japie. Het geluk voor Japie was dat hij wel kon zien met zijn schele ogen. En Japie ving de knipoog dan ook zo op dat hij meteen de fles Friese Berenburg opnieuw ontkurkte. Wapse op de trekstoel, Harms op de praatstoel en hij binnenkort op de geldbank door het leven. Japie wist het. ‘Japie, die is voor mijn rekening hoor, zei Wapse”.

Kijk eens aan, die Wapse is echt nieuwsgierig dacht Harms. ‘Zeg Wapse, man, weet je, een vriend van me die werkt bij de club ter bescherming van dieren. En, Wapse, we hebben zorgen. Het Groene Hart heeft last van een virus op de kippenaders. En dan weet je, ’t gaat niet best. Duizenden kippetjes gingen voortijdig aan het spit. En nu, zo vroeg die vriend van me, ‘ga jij es kijken, Harms, in het Noorden. Daar komt die hap toch vandaan?’

“Wil jij beweren, stoof Wapse op, dat die griep bij ons weg komt?’ Harms zweeg. Japie zweeg. Wapse zat verontwaardigd te trillen op zijn stoel. De drie mannen keken somber voor zich uit. ’t Ja het is een hele klap Harms, voor die sector. Die boer. Zijn gezin ja zelfs voor de kippetjes. Toch een voortijdig einde “ zei Japie.

Schele Japie begreep het. “  Ik zag ze vliegen, Japie, al die ganzen. Mooi hoor zo informatie. Met de “V” van vorst op de kop door de wind.  Die zijn de dans nog ontsprongen. En nee, ik heb ze niet gegrepen. Ik weet het niet, maar zag nog geen vogelgriep. Maar dat begrijp je zeker wel? Laten we maar hopen en bidden dat het overvliegt mannen. We nemen er een.’

Kruidig en bitter. Van Boomsma of Joustra? Wat zal het zijn? “Doe maar van mij, zei Wapse. En doe maar een goeie”.Volgens mij zie jij ze vliegen,  Harms. Maar dan van het betere soort.’

‘ Ach weet je Wapse, of ik ze nu zie vliegen of niet, met deze storm waait het vanzelf over. Dank voor je borrel. ’t Is toch echt kwaliteit man.’ De stilte nam opnieuw bezit van de stamtafel. Drie diep in gedachten verzonken mannen. Nippend aan een bittertje. Het bittertje dat zo ontzettend zoet smaakt bij diepere gedachten.

Buiten vloog een grote groep grauwe ganzen naar het Westen.

Op de Breudijk in het Groene Hart zat Krijn.Die was niet mee. Zover zou zijn Willy Jeep  hem niet kunnen brengen. Hij keek. Hij zag  grauwe ganzen. ‘Gut,’ dacht hij, ‘dat moest Harms eens zien. Die kan er zo van genieten. Uit het oosten.. Harms zou wel zeggen, daar komen al de wijzen vandaan. En daar heeft hij goeie gronden voor.’