Geweldige bewindslieden hebben we in dit land. Ze spelen elkaar veelal de bal toe. Ze stoppen de bonnetjes wel in een bureaulaatje. Ze zeggen vervolgens dat die onvindbaar is. Daarna geven ze opdracht te zeggen dat niet verder gezocht mag worden. Excuses moeten regelmatig worden aangeboden. Ach ze geven elkaar wel een mooi flesje wijn bij het eten, die vervolgens gedeclareerd kan worden. Als we even verder googelen komen we de vrienden van de bewindslieden wel op vreemde plekken tegen. En gelukkig ook nog wel eens voor een rechter.
Vooruit, in hoogheid gezeten, wordt elk woord gewikt en gewogen. Bewogen door zoveel exercities in ons land hebben we ook een staatssecretaris voor onderwijs. Veel waardering voor een uitgebracht rapport over het rekenonderwijs. Sure. De beste man moet alleen nog weer even terug naar de schoolbankjes. Op een simpele vraag of hij kon vertellen hoeveel 8 x 17 was, bestierf ik na zijn antwoord in een homerisch gelach. Hij deed het op de goede manier!
Edoch, hij zat er weer eens volkomen naast. En zo gaat het vermoedelijk ook met de rekentoetsjes die wij burgers van dit land voorgeschoteld krijgen. Makkelijker kunnen wij het niet maken, toch? Want die duizend euro’s worden waarschijnlijk op dezelfde manier berekend als door de staatssecretaris van onderwijs c.a. Partijgenoten gunnen elkaar per slot van rekening heus wel wat.
Hoe te handelen met dyslexie? Nou, gewoon stoppen. Dankzij de maatschappelijke tegenstand is ook dit vreemde voorstel gesneuveld. Aanpakken is ook zo’n VVD devies. We zien de gevolgen bij politie en justitie, teruggedraaide bezuinigingsoperatie bij de rechtbanken.
Openheid en transparantie. Niet te geloven. Een veelvuldig zwartgemaakt rapport verscheen ten tonele. Als het niet is om te lachen, is het om te janken.
Ik stop. Mijn lijst zou te lang worden. Ik kan wel rekenen. Maar ze moeten niet op mij rekenen. De liberalen zijn mij een beetje te glad als alen. Ze geven de burger een gevoel van moedeloosheid. En ik zou willen dat ze zich ook eens zouden vergissen met 130 km per uur. Mag het een onsje minder?
Moedeloos? Er is hoop. Hooguit hoop op versnelde verkiezingen. Maar ja, of het er dan beter op wordt? Toch is dat de goede manier.
Krijn
Krijn krijgt ook een gevoel van moedeloosheid ,want hij mag nu ook niet meer met zijn Willy Jeep de stad Utrecht binnen komen, je bent te oud,en je vervuild de samenleving , aan de kant er mee ,afgedankt.Utrecht vergeet de bevrijding na tweede wereld oorlog Waar de Willy Jeeps een grote bijdrage aan hebben geleverd.
Gelukkig hebben we nog de KNAC en Keep Them Rolling, die het voor ons opnemen bij de rechtbank en Tweede Kamer.
Om moedeloos van te worden, hou eerst de vliegtuigen, waar we massaal instappen zonder problemen ,maar eens aan de grond, ,en laat de Willy Jeep zijn weg gaan. Groeten,Krijn van Oosterheem