Hoop
Op deze woensdag de 8e november 2017 is er hoop.
Het begon bij hoop. In de relatieve stilte van de ochtendstond bracht ik de eerste minuten door.
Ja, dat is te zeggen. De mond van de brievenbus klapperde. Gevuld door een vette kluif krant, geeft mij dat iedere ochtend altijd even gelegenheid een hoop nieuws door te nemen. Even van de relatieve stilte genieten. Even de hoop hebben dat alles beter wordt. De krant maakt mij snel wakker. Nadat ik uit de cocon van de slaap werd onttrokken kwam ik in de metafoor van de nieuwe dag. Onzekerheid ligt meer op de loer dan hoopvol blikken in de toekomst. Vandaag ook eventueel even de handdrukken van de gemeentesecretaris. Het zijn immers nog maar een paar werkdagen. Dan kom ik op een andere hoop terecht. Dan kom ik op die op één hoop gegooide ouderen.
Ondertussen smikkel ik van de boterhammen met een hoop caloriegehalte. Weer hoop, maar ik moet op passen. Als die hoop te hoog is slaat mijn hoop voor een gezonde toekomst om in wanhoop. Ik smikkel door, ondertussen een hoop pillen voor een betere toekomst tot mij nemend. Hoopvol, om nog een paar dagen mijn collega’s geestelijk te kunnen kietelen, ben ik naar mijn werk getrokken. De hoop werd de grond in geboord toen ik tot de ontdekking kwam dat de ouderdom mij parten speelde. Vergeten was ik mijn elektronische sleutel. Vergeten was mijn telefoon. Een afwijkend gedrag vertoont eigenlijk direct dat ik naar andere hopen moet omzien. Die genoemde hoop gepensioneerden. Grappig dat mijn gedachten blijkbaar opnieuw afdwalen naar een andere politieke partij die al voor 50++ ers, en zo probeert ze een hoopvol bestaan te garanderen. Maar is en zijn de beloften van politici niet vaak om wanhopig van te worden?
Ondertussen bekijk en beluister ik de tweede kamer debatten. Terwijl ik denk aan die wijze van Denk die zijn Denkwijze in tien wijze financiële tiengeboden voorschotelt, bedenk ik op welke wijze ik deze dag als gedenkwaardig beschouw. Wonderlijk dat Denk weet heeft van de tien geboden. Hoopvol, dat deze tien geboden op gedenkwaardige en aardige wijze voor het voetlicht werden gebracht. Het past mij om Denk te danken voor hun inbreng, al denk ik niet dat Denk mij nu dankbaar is. Maar goed.
’t Was een woord van dank. Op deze gedenkwaardige dag. Een verwijzing naar deze website door de gemeentesecretaris. De pijn bij een collega dat zijn website, waar hij zich met hart en ziel voor inzet, niet werd herkend. Tot troost heb ik gemeld dat mijn website onze website voorziet van een link. Linke soep? Ach, om mijn hoop en de zijne niet helemaal de grond in te boren verwijs ik graag naar de website van rhc Rijnstreek en Lopikerwaard. Er is dus toch nog hoop.
Kijk maar eens op www.rhcrijnstreek.nl. Verwonder u wat voor mooie foto’s kaarten en archieven in de digitale wereld zijn geboren. Zoals bij elke geboorte geldt: echt de toekomst. Welnu: er is nog hoop voor de toekomst van het RHC door deze website die verwijst naar het verleden. En er komt iedere dag weer een dag met een verleden bij. Dat is ook de geboorte van een herinnering.
Ik slik nog maar eens een pil van die hoop. Mijn dagelijkse hoop (pillen) vermindert nu als sneeuw voor de zon.
Wanhoop nooit. Met dank voor de prachtige bos bloemen. Mooie hoop.