Wonderlijk zijn de gedachten. Ze vermenigvuldigen zich met de snelheid van het licht.

Maar door mijn cursus ‘ schrijven’  zat ik in inktzwarte duisternis te grabbelen.

‘Maak maar eens twintig openingszinnen’

Zo’n lekkere opdracht. De onderwerpen werden aangereikt.

Ik zou mij geestelijk verrekken.

Altijd weer een worsteling, zo’n aanvangszin.

Ik graaide in mijn geheugen. Oh ja, ‘Het geheugen. De gevangenis van herinneringen’.

Hoe moet ik die ontsluiten?