Jezus weende over Jeruzalem.

De vraag rijst op of hij ook zou wenen over het verdeelde Jeruzalem wat wij tegenwoordig de “kerk” noemen.

Als Hij nu nog op aarde zou zijn en hij zou uitkijken over ons  ‘Jeruzalem’ van Ger.Gem, Vrijgemaakt en alle aanverwante afsplitsingen, de Gereformeerde Bond, de Confessionele Vereniging, de PKN, wat zou dan Zijn reactie zijn? Die bron borrelde.Die vraag welde op.

In het ND van 11 december j.l. doet ir. Jan van der Graaf een boekje open over een ontspoorde grap.

En lezend, en herlezend moet ik concluderen dat ‘onze Jan’ er part noch deel aan had. Jan zegt: ‘De ND-grap bleek te hebben gefungeerd als de bekende zak met veren die van de kerktoren wordt leeggeschut’.

 

Vuur

Het ND speelt denk ik met vuur. En het ND begeeft zich op glad ijs. Het ND krijgt een zak met pek en veren. Dit zal ik verklaren. Dat men in eigen kring de draak wil steken met de ene afscheiding op de andere? Ach, ze weten niet beter is dan mijn reactie. Toen ik las dat Prof. Douma opnieuw zich ging afscheiden van de ‘ware kerk’ kon ik dan ook niet veel anders dan een beetje smalend mijn schouders ophalen. Die vrijgemaakte jongens leren het ook nooit, was mijn gedachte. Dat scheurmakers grote gevolgen hebben voor het kerk zijn, ’t zou wat. Die ‘club’ weet niet beter. Ik ging over tot de orde van de dag. Triest hoor, om zo opnieuw de krantenkoppen te vullen.

Nijkerkse beroeringen

Enkele dagen daarna las ik een klein artikeltje over ir. Jan. Onze Jan stapte over naar de Hersteld Hervormde Kerk in een achterafzaaltje in Nijkerk. Mijn reactie was: ach, Jan is de w (W)eg kwijt. Wat een trieste bedoening. Nijkerkse beroeringen. Heeft Jan het ‘Licht gezien?”

Totstandkoming van de PKN 

Binnen de nog oude Hervormde Kerk heb ik een aantal jaren mijn ambt van ouderling moeten vervullen. In de tijd voorafgaande aan de vliegwieleffecten van de PKN. Met herderlijke brieven en briefwisselingen van “geopenbaard ingeven”. Nooit heb ik mij in het openbaar over die tijd uitgelaten. Ik zal het zo formuleren: ik was en ben niet zo ‘uitgelaten’ over de vorming van die PKN. En zeker niet over de rol die destijds werd “gespeeld” over en door  ‘onze Jan’. Wat moest leiden tot een groot kerkgenootschap heeft zich ontwikkeld tot diverse torens van Babels door nieuwe kerkgebouwen, en een afsplitsing van de oude Hervormde kerk door de stichting van zich noemende gemeenschap (der heiligen?) van de Hersteld Hervormde Kerk. Er is nog wel wat herstelwerk te verrichten. Binnen verband en buiten verband. En ja, binnen de bond en buiten de bond. Ik zal het niet bonter maken dan dat het is, maar duidelijk is dat de binnenbranden nog steeds niet geblust zijn. Wie fikkie stookt moet op de blaren zitten. Duizenden zitten nog op de blaren van een smeulend vuurtje. Dat is de realiteit. En men, onze kerkelijke leiders, hebben nog steeds niet de juiste zalf ontdekt voor de wonden. En blijkbaar al helemaal niet de ‘persmuskieten bij het ND’. Voor de grap een vuurtje stoken kan evenzo goed leiden tot lijden.

Beroerder kunnen we het niet maken. Als het niet zo naar was dan zou je de vergelijking, maar dan anders, maken op de variant van de belastingdienst.

De ontsporing van de grap                                                                                                                                          De ND-grap woekerde in die tijd tot diepe afkeer van het kerkelijk gesodemieter. En van dat laatste woord neem ik geen woord terug. Laat dat duidelijk zijn. Want ik ben er van overtuigd dat veel mensenwerk moest leiden tot eigen roem en eer over de kar van ‘zo wil God het en niet anders’. Bij allerlei afscheidingen door de eeuwen heen was de drijfveer toch mensenroem en eer en eigen belang? Wij zijn erg goed in het spannen van God voor ons eigen karretje. Maar het liedje is: een karretje dat op de zandweg reed, de voerman lag te rusten, de weg was breed. Maar het slot van het liedje is ‘het heeft geen voerman meer’.  Waar heb ik meer gehoord van de ‘brede weg die ten verderve leidt?’

‘Onno Hoesje’

Het ND, met een achterban die weet wat afscheiden en vechten is, die behoort te weten hoeveel dat kerkelijk gerommel heeft geleid tot verhitte koppen , decennia lang ontwrichte familieverbanden en hard wegrennende generaties (onlangs nog een drietal die zoiets eens ferm uit de doeken heeft gedaan en ook de krant heeft gehaald) gaat vervolgens met een “grap” eens lekker roeren in de kerkpolitieke stront van het verleden. En na eerst prof Douma nu ook ‘onze’ Jan als een ‘Onno Hoesje’  gebruiken om lekker veel omzet te genereren.

Daar heeft het ND wel vaker een handje van gehad meen ik me te herinneren. Zij betitelen dit als humor. Misschien beter: galgenhumor. We hoeven niet gek staan te kijken dat men ‘van de kerk’ afhaakt. Die kids hadden misschien wel groot gelijk.

Humor                                                                                                                                                                            Hij – onze Jan- heeft absoluut meer gevoel van humor dan ik. Ik kan er beslist, zie het voorgaande, geen humor in zien. In een proces dat geleid heeft tot geweldig veel geldverspilling, verharding, verkrachting van de gemeenschap der heiligen. Ik ben blij dat Jan in ieder geval aangeeft dat hij dit niet zelf heeft bedacht. Jan, je zou ‘aangifte moeten doen!’ Vooral de EO en de verslaggevers van PowNed en het ND erbij halen.  Misschien haal je het journaal wel. Zeg niet dat ik geen humor heb.

Verval                                                                                                                                                                        Ergens las ik in een van de commentaren bij prof Douma’s  verlaten van zijn kerk de aanduiding kerk in verval. Dat is vast een vergissing. Als je niks meer te brengen hebt en je komt met dit soort grappen, dan is de krant in verval.

Jezus                                                                                                                                                                                 Ik vraag mij af, als Jezus hierbij was geweest, en op de berg had gezeten, kijkend over ‘zijn moderne Jeruzalem’ of dan de verslaggever van het ND, niet verblind zijnde door eigen denkwereld en geestelijk (niet)invoelend vermogen over die pure ellende die door mensen werd aangericht, wat  hij dan  over Hem zou hebben geschreven.

Had hij dan genoteerd: “Ach, kijk nu toch, Jezus weende”?

 

Conclusie

Gevoel voor humor? Grap? Ik kom tot een conclusie. Ik kan er niet om lachen. Zo weinig empathisch vermogen om de scheuringen die er zijn ontstaan en die pijn ondergaan tot op de dag van vandaag te vertalen in een ‘grap’ acht ik niet erg hoogstaand.  Bedenkelijk dat onze Jan de humor er van in ziet is wellicht ingegeven door zijn kennis van ‘stilzitten terwijl je geschoren wordt’.  Maar ik vraag mij oprecht af hoeveel gevoel van humor een mens moet hebben.

Ik vond het niet grappig. Ik vind het om te janken.