Harms is opstandig

“Gut, Japie, kijk, zijn ogen gleden door de gelagkamer en vervolgens naar buiten . Nou kostte het  Japie best wel enige moeite om te kijken waar Harms was. ” Ah, ja, ik zie hem.”

Niet veel later schoof Harms naar binnen. Woest krabbend aan zijn baard kieperde hij zijn hoed als een volleerde de Cock met See oh See Kaa op de uitgestoken handgrepen aan de kapstok. “Mogge, mannen”, bromde Harms, doe mij maar eens een sapje van de bonen Japie. want ik ben gewoon boven mijn theewater”.

Vervolgens nam Harms zwijgend plaats aan de vertrouwde stamtafel van het kleine café de Gulle Gaper.

Wapse keek eens met een schuin oog naar Harms en naar Schele Japie. Wonderlijk genoeg zei hij helemaal niks. En Harms kreeg al door dat de heren hem zaten te observeren.  Het aroma van de bruinebonensap werkte aanstekelijk op Harms gemoed. “ Tjonge Japie, wat kun je dat toch man. Heerlijk, net wat ik nodig heb”. “Hoezo”, vroeg nu Wapse die natuurlijk brandde van nieuwsgierigheid. Ik, ik ben verdorie gewoon pislink. Wat een volk. Wat een volk Wapse. Dat het niet al te snugger is, ja, daar ben ik mij van bewust, maar dit? ’t Is bij de beesten af. Dat zeg ik.” Harms keek zwaar verongelijkt en roerde bijna de bodem uit zijn kopje koffie. “Doe mij maar een Suikerbrood van Friese kwaliteit Japie, want ik ben ongezouten waar, pislink.”  De beide mannen keken verbaasd naar zo’n uitbarstende Harms. “Maar man, wat scheelt er aan? Kom , zei Japie, hier neem eens een echte Beereburger Harms, misschien is die opkikker echt wat je nodig hebt”. Kikker”  spoot Harms, “WEER EEN BEEST? Wat denk je wel? Behoor  jij ook bij die stumpers van dierenknuffelaars Japie?

Weet je, asielzoekers zijn tegenwoordig speelbal op het politieke voetbalveld. Mensen? Inzet van onderhandelingen,  hum, t mocht wat. ’t Mag wat kosten ook. Maar ja hoor, we zetten gewoon een hek eromheen. Flikker maar op met die lui, lekker buiten laten pitten en oh zo moeilijk doen voor een plekje op deze aardkloot. Kijk maar eens naar die gemeenten met die zogenaamde beschaafde rijkelui, brr Japie, misselijkmakend. Oh, niet in mijn achtertuin hoor, en zo geaffecteerd mogelijk. ’t Zijn nog net geen vieze beesten, maar het druipt ze uit de opgeschoren nekharen en ge-epaleerde wenkbrauwen.  Japie, die figuren die de hele wereld overvliegen en iedereen die iets lager op de maatschappelijke ladder staat aan zo’n verrekte dure elektrische auto willen hebben. En weet je wat ik dan lees? Gaan ze nota bene, ach Japie echt waar, gaan ze heen en weer naar Griekenland, Roemenië of Verweggisthan om zielige straathondjes op te halen. Want ja, da’s pas echt zielig. Ze vervullen met hun gereis de hele halve wereld, kermen moord in brand voor een paar straathondjes geven een vermogen uit om hier de straten vol te poepen (opruimen? Ho maar, Wapse, ik zie je kijken, ho maar, daar krijgen ze vieze handjes van) en willen hier absoluut dat die beestjes een goed te huis krijgen. Let op mannen, die  vlooien houden ze daar maar mooi. Onze asielcentra voor de  corona hondjes en poesjes zitten potjandrie ook nog vol. Moet daar soms ook nog een spreidingswet voor komen?  Kom op, ze zijn gek of ben ik dat? En nu blijkt ook nog dat die beesten uit Verweggisthan ook niet kunnen gedijen. Vreemd en zielig hoor.”

Harms kijkt nog steeds woest om zich heen. Japie schut wijs zijn hoofd . Wapse weet  niets te zeggen en kijkt gewoon scheel van ontzetting.  Maar dat is bij Schele Japie altijd zo.

Bedremmeld staat Japie met zijn glaasjes te drentelen bij de stamtafel.

“Weet je Harms, volgens mij ben jij niet gek. Je hebt helemaal gelijk. Maar maak je niet druk, neem een borrel en laat die verhipte beestenactivisten maar aanklooien man. Jij verandert, ook al heb je helemaal gelijk, de wereld niet. Soms zijn wereldverbeteraars beetje blind voor hun onzin. En nu? Geen woord meer over die arme diertjes.”

Met een woeste ruk kieperde Harms zijn glas ineens achterover. “Verhip, man, je hebt gelijk. Ze bint niet wiezer, zeggen we op de Veluwe. Laten we de wolf maar inzetten op die loslopende asielzoekende hondjes, als je dat toestaat, moet je eens opletten hoe snel er een afschietgebod komt!

Proost.”