Een dag heeft 24 uur en 1,5 meter.
Een dag van 24 uur duurt heel erg lang
als je alleen maar kijken mag naar het behang,
op 1,5 meter.
De mensheid doolt verdwaasd
de maatschappij is plotseling uitgeraasd.
We kijken en we lopen, houden afstand van elkaar
maar het behang kijkt naar mij
en vindt mij heel erg raar.
Nee, ontmoeten doen we niet
de handen worden niet geschut.
We zitten met de handen in het haar
op 1,5 meter en we zien eindelijk weer naar elkaar.
Zit je te somberen en weet je niet meer hoe of wat
te doen
neem dan de wandelschoen maar op
en sluit je- nu het nog kan en mag- niet op.
Op afstand zo maar meegeleefd
is iets , wat zelden werd beleefd.
De zorgers in de frontlinie van het gezondheidsveld
liggen op apegapen, bijna uitgeteld.
Bestuurders raken uitgeput
maar raak, oh mens, niet in de put.
Heb goede moed en geef elkaar
een virtuele groet.
Schut even nu geen handen meer
maar breng de zorgen bij de Heer.
Dat doet je medeburger goed.
