De beslommeringen van een ligfietsende levensgenieter

Categorie: het vrije woord Pagina 18 van 45

fantasie en min of meer zinnige of onzinnige zaken

Twitteren

Ik zit niet langs de Amstel.,maar aan de oevers van de Leidse Rijn. Digitale wondertjes onder handbereik. Overpeins de overwegingen van ds. van Amstel en van twitterende kwebbelaars. Boze geesten in de lucht? Ineens werd ik uit de overpeinzingen losgetwitterd. Er zijn ook twitterdominees!. Ik ken  wel kwetterende dominees. Ook dominees die net spraakwatervallen waren. Verdiept in twitterdominees had ik niet. Sommigen gaan aan de haal met de modernste wapenrusting om Gods Woord te verkondigen. Of toch niet? Laat ik het vooral maar bij mijn krantje houden. Het is wat Nederlands. En het is “dagbladerig”. Valt mij oog ineens op: “geloof nooit een dominee”. Kijk, daar kan geen twitter tegen op. Die blijf ik onthouden. En ik onthoud me van getwitter.

Ik lees de krant. En soms volg ik  bekende en minder bekende dominee-twitteraars. Raar, maar waar.

 

(Grappig eigenlijk, volgens mij 139 woorden zonder deze toevoeging)

Leidens Last of heeft Leiden Last?

‘Ja man, dat is me wat. Er zijn dagen waar je van hoopt dat je die niet zal meemaken. Een paar dagen geleden was Krijn in Leiden. Met zijn Willy Jeep. Ik heb er nog een filmpje van gezien. Stinken deden die dingen?!”

Het was zo maar een voorbijganger die Harms hoorde spreken. Harms keek eens op. Wat hoorde hij? Had iemand het over Krijn? De ‘Last van Leiden?”

Onthouding?

“Zo Japie, die koffie is heel best.  Jonge, die Harms, da’s toch een vreemde vogel, vind je niet? Dat ie pas hier kwam met die tas vol. Wilde hij ineens een mes.  Ik dacht dat ik gek werd. En hij keek me daar een partijtje chagerijnig.  Maar dan heeft ie ineens een Friese kruidenkoek in die tas zitten. Tegenwoordig weet je het maar nooit.”

Japie keek eens naar Wapse.  Tjonge wat is die vent toch scheel, dacht Wapse. Inmiddels drong de geurige aroma van de koffie ten volle door aan Wapse. Machtig, wat een heerlijk geurend bakkie kan die schele Japie toch zetten .  Toch eens achter zijn geheim aangaan, denkt Wapse.

Dan gaat de deur open en ja hoor, in vol ornaat stapt Harms binnen.

In training?

Denderend weertje. De koorts slaat in alle heftigheid toe. Ook ik wil weer in training. Stel je toch eens voor dat ik zou worden ingeloot. De Tocht der Tochten.

Bij mij staat de hele handel echter op de tocht. De fysio is niet erg gelukkig met mijn plannen.

De schaatsten die ik kreeg van een collega om weer eens te proberen, hebben slechts 100 meter toegestaan om mij zelf tot inkeer te laten komen. Slechts 100 meter. Als het dat al was. De ouwe baas trok het niet meer. En de schrik zit in de benen. Eigenlijk viel het mij niet tegen. Het ijs niet ,de schaatsen niet,  alleen mijzelf kwam ik al snel tegen. Dat ging niet meer zoals vroeger. Maar ineens?

De hakkeband liet het afweten. En toen had je Pietertje aan het dansen. Zwabberen bedoel ik. Enfin, kwam gelukkig nog heelhuids over de eindstreep.  Heb mijn record van vorig jaar en dit jaar al weer gebroken. Ik heb geschaatst. En niet ik heb gefaald, maar de schaats.Picture 13

Ik sta.

Weer met twee benen op de koude grond.

Pagina 18 van 45

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén