Pieter Hoeksma – Pagina 45 – De beslommeringen van een ligfietsende levensgenieter

In training?

Op 5 februari 2012

Denderend weertje. De koorts slaat in alle heftigheid toe. Ook ik wil weer in training. Stel je toch eens voor dat ik zou worden ingeloot. De Tocht der Tochten.

Bij mij staat de hele handel echter op de tocht. De fysio is niet erg gelukkig met mijn plannen.

De schaatsten die ik kreeg van een collega om weer eens te proberen, hebben slechts 100 meter toegestaan om mij zelf tot inkeer te laten komen. Slechts 100 meter. Als het dat al was. De ouwe baas trok het niet meer. En de schrik zit in de benen. Eigenlijk viel het mij niet tegen. Het ijs niet ,de schaatsen niet, alleen mijzelf kwam ik al snel tegen. Dat ging niet meer zoals vroeger. Maar ineens?

De hakkeband liet het afweten. En toen had je Pietertje aan het dansen. Zwabberen bedoel ik. Enfin, kwam gelukkig nog heelhuids over de eindstreep. Heb mijn record van vorig jaar en dit jaar al weer gebroken. Ik heb geschaatst. En niet ik heb gefaald, maar de schaats.

Ik sta.

Weer met twee benen op de koude grond.

Mijn wonderlijke drager

Door Sjaak de Stiefelaar

Op 26 december 2011

In ligfietsen

Heerlijk. Gewoon je even niets aantrekken van allerlei adviezen. Gewoon lekker je ligfiets onder de bips schuiven. Rammen met die poten. Knetterhard het bochtje door en tot rust komen.

De contradictio in termines is pertinent een voortdurend gegeven. Zit de inkt in de pen mij niet in de weg, dan is het wel de olie in de kan. Knetterhard fietsen om tot rust te komen. Zou zomaar kunnen. Maar ik kan dat niet. Ik fiets op mijn Rolls Roys onder de ligfietsen. Al zullen er velen zijn die dit natuurlijk ontkennen. Ik ben een zondaar en ik heb deze zondaar lief. Zelfs op de kerstdagen kunnen we ons vermaken met een Sinner en ik, sinner, vermaak me soms wonderwel met de tweewielaangedreven blauweschoonheid.

Schoonheid was ook om mij heen. Mooie wolkenluchten in dit jaargetijde. En op de ligfiets is je blik gewoon wat wijder

Jammer dat ik mijn derde oog bijna heb uitgerukt. Gelukkig heb ik nog een tweede bril. Met wat knutselwerk verschaf ik zo mijn ogen de nodige soeplesse. Scheelt heel veel pijn in de nek.

Na wat poetswerk kan ik dit gewoon gebruiken.

Gebruikelijk is dat we bij dit soort bezigheden altijd onze kilometerstanden weergeven. Vergeef me, daar doe ik niet meer aan. Een ritje is een ritje. En al is het misschien een ritje van niks, voor niks gaat de zon op en kunnen we, op de eerste rij zittend op ons tweewielaangedreven vehikel zonder wegenbelastingplichtigheid gewoon genieten van de schoonheid om ons heen.

In dit geval zelfs in het gedistingeerde en verstikte werkgebied van mij, het Groene Hart.

Onderweg. Kijk altijd om je heen en op een ligfiets is het kijken een veel plezantere aangelegenheid dan op een bukkertje. Je ziet veel meer.

Hard ploeterend moet ik mijzelf t.z.t. eens gaan belonen met een driewieler, maar dan moet ik eerst voldoende kilometers hebben bezuinigd op de door energiehoudend vocht aangedreven kangeroo’s….en wat zal ik het Jagermannetje van dit kabinet een beste “poot uit moeten trekken” om geen accijnzen te betalen. Misschien houd ik dan op termijn inderdaad iets over voor zo’n trike…Maar mocht iemand nog ergens een tweedehandsje weten, dan is het zomaar een tip die ik kan gebruiken.

on(der)wijs

Door Sjaak de Stiefelaar

Op 23 december 2011

In het vrije woord

Gaat heen en onderwijs alle volken. Maar helaas, het onderwijswereldje vond ik onwijs gaaf.

Die tijd is geweest.

En dat blijkt:

modernespelling

Vragen staat toch vrij?

Door Sjaak de Stiefelaar

Op 22 december 2011

In Doordenkertjes

Er zijn vrienden die je zo af en zo toe eens iets toestoppen.

Vadertje staat stopt ons nog niet zoveel toe, maar dit vadertje zit. Met de handen in de stoppels van de baard. Verwoed tracht ik een vraag onder woorden te brengen. Het antwoord moet pennen in beweging zetten. Zeker, ook de stoppels van het veld kunnen je dan een aardig eindje zoet houden, maar neen, zoethout is het niet.

Raadsels. Die kunnen je bezig houden. En vrienden die je soms zomaar even een raadselachtige vraag stellen. “Weet jij wat…”. Nou, ik ga niemand over de hekel halen, maar…

Er zijn van die vrienden die dan woorden onder je aandacht brengen met de vraag of je weet waar “Abraham de mosterd vandaan haalde”. Nou, in de tijd dat ik nog achter de boerenkoolstronken zat te peinzen wat het leven me zou brengen, kreeg het idée om ook eens een algemeen raadseltje op te stellen. Want wat is nu het leven zonder raadsels?

Zeker, bijbels gezien werden er ook wel eens bijzondere raadsels gesteld. En als je dan het antwoord niet wist, wisten ze het wel. Maar goed, zonder allerlei woedende gevolgen, zoals bij Simsom bijvoorbeeld, is het toch ook wel aardig om nu eens spinnend als een kat de navolgende vraagstoot te plaatsen (en een antwoord ook binnen de huwelijkstermijn is bijbels gezien natuurlijk correct (ook al is hier geen sprake van een huwelijk):

Hoe heet het vlechten van rijshout, samengesteld van wiepen met de aardeinden naar buiten en de bleeseinden naar binnen?

Hierbij moet natuurlijk worden aangegeven wat een “blees” of “bleeseinde” is, “aardeind” en “wiep”. Ik verwacht wel een antwoord vanaf het Oosterheem. Immers de wijzen komen uit het Oosten. Spinnend in mijn mandje, knorrend van genoegen, wacht ik de reactie af. En laat ik het belonen met een mooi biertje als het antwoord verantwoord voldoet aan de normen die gelden voor waterstaatstermen. Ik verklap er alvast bij, dat het antwoord bestaat uit één woord, van het aantal letters dat ook in deze gehele tekst verborgen zit.

Dat biertje is er natuurlijk alleen voor de bewoner van Ootserheem, want anders ben ik straks een paar kratten kwijt en dat kan deze Karel niet trekken.

LATIN SMALL LETTER E WITH ACUTE

Unicode: U+00E9, UTF-8: C3 A9