Onbegrijpelijk. Natuurlijk begrijp ik wel dat zo’n aanhef vraagt om een reactie. Misschien dat het dan ook wel begrepen wordt. Begrijpelijk dus dat de wenbrauwen worden gefronsd bij zo’n onbegrijpelijk gebeuren. Het gebeurt ook maar zelden dat zo’n gedachte zich laat vertalen in begrijpelijke taal. Begrijpt u het nog wel? Zo niet, dan begrijp ik dat volkomen. Want het onbegrijpelijke begrijpen is voor de ongeëvolueerde mens onbegrijpelijk ingewikkeld. Gaat gewoon niet. Ook heel bijbels. Wat is dat nu weer voor een opmerking? Ik begrijp het wel. Als zo’n reactie u spontaan over de lippen rolt zal ik niet met onbegrepen wellust bulderen van het lachen. Terwijl ik eenzaam liep over ’s Heeren wegen in Harmelen vond ik het best begrijpelijk dat er allerlei onbegrijpelijke gedachten door mijn hoofd spoelden. Of dat nu kunt door de menselijke evolutie of het onbegrepen “man” zijn van dit mens, is voor mij nog een onbegrijpelijk iets. Toch heb ik er begrip voor als u het wilt begrijpen en nog liever waarschijnlijk, mijn gedachtengang bij de lurven grijpen, en mij eens met twee pootjes op de grond te zetten. Nou, in dit geval heb ik begrip voor zo’n reactie, begrijpt u? Ik begrijp tenminste heel goed dat de man- een onbegrepen wezen las ik eens ergens- begrepen wil worden. Ik doe dan ook mijn uiterste best om dit in begrijpelijk Nederlands neer te pennen. Enfin, van pennen komt tegenwoordig maar weinig terecht, maar een goed lezer begrijpt dit vast wel.
Hoe dan ook, ik stelde dat het bijbels was. Voor hen die met “Het Woord” zijn opgevoed moet dit ook nog wel begrijpelijk zijn, immers in Het Woord staat: “Begrijpt gij wat gij leest?” Kijk, dat bedoel ik nu. Ook die reiziger was onderweg. Ook die las iets maar snapte er niets tot weinig van. En toen, oh zo onbegrijpelijk, kwam er iemand zomaar pardoes bij hem aansluiten tijdens zijn pelgrimage. Ik heb het vaak gelezen en vind dat hele gebeuren onbegrijpelijk. Ik stel mij zo voor dat ik eens ergens reis, wandel, fiets en velerlei gedachten spoelen door mijn hoofd en dan komt er –zomaar- uit het “niets” iemand bij je en die vraagt;”Begrijp jij het?” wat je ziet, denkt, leest of in welke hoedanigheid ik mij op dat moment ook bevind. Onbegrijpelijk dat zoiets toen gebeurde. Onbegrijpelijk dat ik dat nu nooit heb meegemaakt. U wel?
Velen begrijpen ineens waar het over gaat en ander begrijpen er vermoedelijk geen ene sikkepit van. Hoewel ik de sikkeneurigheid vandaag niet wil opbrengen om verder na te denken over de pit van sikke, heb ik even overwogen om nu de “online-bijbel” te raadplegen. Begrijpt u dat?
Ik begrijp er eerlijk gezegd niets van. Wel hierom. Een bijbel heb je normaal gesproken toch niet zo maar aan een lijntje…Als ie “online” zou zijn zou je kunnen overwegen met je gsemmetje te bellen. Kijken of het “ONLINE-woord” mogelijkheden tot contact biedt! Wauw, dat zou mooi zijn, maar helaas, zo werkt het nu ineens weer niet terwijl ik vroeger al geleerd heb dat “Het woord”, “De bijbel” “Gods Woord” is en gehoord moet worden. Heel begrijpelijk dus de reactie om te luisteren naar het woord, zeker als tegenwoordig de bijbel online te benaderen valt. ..
Begrijpelijk? Ik snap het nog wel, maar U?
De keerzijde van dit verhaal is natuurlijk dat het heel onbegrijpelijk is dat de bibel online niet “gehoord” kan worden. Al moet je met de huidige technieken eigenlijk ook niet meer gek staan te kijken dat het wel mogelijk is. Dus ik ga kijken.
Kijk mee. Nu ga ik er toch wat van begrijpen. En in heel begrijpelijke taal ga ik nu uitleggen dat de bibel online ook gehoord kan worden! Want hoe onbegrijpelijk voor een niet- techneut als ik: je kunt stukken “laten voorlezen” downloaden afspelen etc…
Nu heb ik dus niet zo’n gsm-utje die draadloos, onbegrijpelijk voor mij maar wie het vat die vatte het, bijwijze van spreken tijdens een lekker wandeltochtje, kan internetten. Maar er zijn er in mijn familie al zeker enkelen die het wel kunnen. Kun je mooi de bijbel-online raadplegen en vast nog wel laten voorlezen ook!
Dat zal Paulus vast niet hebben bedoeld met “boze geesten door de lucht”. Tenminste, daar ga ik begrijpelijker wijs van uit.
Nog even terug naar die kamerling. Voor de bijbels wel -onderlegden. De andere moeten hun bijbel er maar eens op naslaan en als ze die niet hebben de bijbel online-raadplegen, want die zullen vast al wel internet hebben…. Echt, je komt er gewoon niet onderuit! Je had het kunnen weten….wat een verantwoordelijkheid eigenlijk, onbegrijpelijk. Maar dat terzijde.
Die kamerling begreep er geen snars van. Dat begrijp ik nog wel. Maar terwijl ik zo liep te wandelen viel mij op dat ik soms ook nog aardig in “het woord” dien te spitten om er iets van te begrijpen. Wat een schepping. Om mij heen, begrijpelijk als je alleen met je hond loopt te wandelen, raast de mensheid zijn verdriet weg over de snelweg. Snel weg maar wel zo’n 50 auto’s per minuut die langs mij razen. Mensen, duizenden mensen, gekooid in blik. Terwijl het buiten, afgezien van de geweldige herrie die die razende Hollanders produceren in een klein halfuurtje, zo fantastisch is. De sterren die langs de hemel staan. En heel gek eigenlijk, de mens. Want die moet zich permanent voortdurend blijven voortbewegen in blik. Terwijl ik zo om mij heen kijk en de lichten ook langs het hemelrond zie, lijkt het wel of er in de buurt van Amsterdam steeds heel langzaam lichtkogels worden afgevuurd. Met een boog komen ze over me heen. Boze geesten in de lucht? Je zou het bijna denken. Een heel begrijpelijke reactie eigenlijk zo net na nieuwjaarsnacht. Maar het blijken “lichtkogels met mensen” te zijn. Onbegrijpelijk? Kun je net denken. Het zijn in blik gestopte mensen die overvliegen. Vliegtuigen. Wat maken we met elkaar er eigenlijk een puinhoop van. De snelweg barst van het licht want we scheuren in blik maar door de duisternis voort…..De vliegtuigen “barsten” van het licht want die ploegen ook door de “duisternis” voort… altijd maar voort……En verhip ja hoor, onbegrijpelijk, maar ze moeten ook nog eens een pot herrie veroorzaken.
Zo grabbel ik maar een beetje in mijn grijze delen. Onbegrijpelijk. Ik kan er eigenlijk niet over uit. Maar als ik niet stop zou ik het zelf niet begrijpen. Ook dit is heel begrijpelijk.
Ik wacht op iemand die mij ook eens de vraag stelt: begrijp jij “wat je leest” , wat je zo “om je heen ziet gebeuren?” Want eerlijk is eerlijk soms begrijp ik er niets van.
Dat begrijpt u.
Ik begrijp dan ook gedeeltelijk het Tibetaanse spreekwoord. Als ik al die scheurende, jagende, haastende mensen om mij heen en over mij heen bekijk.
“Wie niet van comfort houdt, kan duizenden dingen doen. (dus comfortabel scheuren in blik) Wie niet van ontberingen houdt, kan niet één ding doen”.
Ik troost mij. Onbegrijpelijk misschien. Maar begrijp mij goed, mijn schoenen zijn zó groot dat de hele wereld er onder past! Da’s heus niet zo onbegrijpelijk als het lijkt. Kijk maar, dan begrijpt u het ook.
Ik doe de grabbelton van mijn gedachten dicht.
Ik slaak een zucht.
Van verlichting. Die geen energie van onze “aardkloot” vergt.
Begrijpelijk.
